چکیده:
سابقه و هدف: بستری شدن در بیمارستان حادثه ای بحرانی در زندگی افراد سالمنداست که با افزایش خطر افت عملکردی و نقص شناختی سالمند همراه بوده و از آنجا که عملکرد شناختی مطلوب، عاملی حیاتی برای ارتقاء و حفظ کیفیت زندگی سالمندان است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین افت عملکردی و نقص شناختی سالمندان بستری در بیمارستان انجام شده است.
مواد و روشها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی-مقطعی است که با حجم نمونه 400نفر در سال 1389 با نمونه گیری به روش آسان یا در دسترس از سالمندان بستری در بیمارستان و تا رسیدن به حجم نمونه محاسبه شده انجام گردید. اطلاعات این پژوهش از طریق دو پرسشنامه جمع آوری گردید که پرسشنامه اول مشتمل بر دو بخش مشخصات دموگرافیک وتست 6 آیتمی وضعیت شناختی یا Six Item Cognitive Impairment Test (6CIT) و پرسشنامه دوم شاخص تعدیل شده بارتل (Modified Barthel Index) بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده ازآمار توصیفی و مجذور کای یا تست دقیق فیشر و مدل رگرسیون لجستیک با نرم افزار SPSS17 انجام گرفت.
یافته ها: میانگین و انحراف معیار سنی افراد مورد بررسی 3/8±28/76 میباشد که 3/10 درصد افراد 64-60 سـال ،12 درصد آنهـــــا 69-65سال، 13 درصد آنها74-70سال،3/26 درصد افراد79-75 سال ،4/38 درصد بالاتر از 80 سال بودند.که بیشترین فراوانی وابستگی عملکردی و نقص شناختی در گروه بالاتر از 80سال بود. بین تشخیص بیماریها و سن با وضعیت شناختی، بین سن ونوع تشخیص با وضعیت عملکردی و بین افت عملکردی در فعالیتهای روزانه و نقص شناختی سالمندان ارتباط وجود دارد. همچنین این مطالعه نشان می دهد که نسبت شانس وضعیت شناختی ناسالم در افراد با افت عملکردی (یا وضعیت عملکردی وابسته) حدود57/9 برابر نسبت به وضعیت عملکردی مستقل می باشد و بر عکس آن، یعنی نسبت شانس افت عملکردی در افراد با نقص شناختی 7/8 برابر نسبت به وضعیت شناختی سالم می باشد.
نتیجه گیری: بین افت عملکردی در فعالیتهای روزانه و نقص شناختی سالمندان بستری در بیمارستان ارتباط وجود دارد. بهبود عملکرد، تحرک و وضعیت شناختی بایستی از اهداف اصلی توانبخشی سالمندان بوده و بررسی اولیه وضعیتهای عملکردی و شناختی در ارزیابی سالمند در مکانهای مراقبتی ضروری است.
Background and Aim: Hospitalization has been recognized as a critical event in the life of elderly persons that is associated with increased risk of functional decline and cognitive impairment. On the other hand، optimal cognitive function is a crucial factor for improving the quality of life of elderly people. This study was conducted to determine the relationship between cognitive impairment and functional decline in hospitalized elderly people.
Materials and Methods: This research is a cross-sectional study with sample size 400 was done in 2011، with convenience sampling of hospitalized elders. Data collected by two instruments، first questionnaire contain two parts; demographic characteristics and Six Item Cognitive Impairment Test and second questionnaire was Modified Barthel Index. Data analysis was done by descriptive statistics and Chi- square test or Fisher exact test and Logistic regression model using SPSS version 17.
Results: The mean and SD of participants' age was 76/28 ± 8/3، 10/3% of them was 60-64، 12%; 65-69، 13% 70-74، 26/3% 75-79، 38/4% over 80 years old. The most frequency of them was 80 and over years old. Finding indicated، there is relation between diagnosis and age with cognition status and between age and diagnosis with functional status and between cognitive impairment and functional decline in activity daily living. This study suggested chance ratio of cognition impairment in people with functional decline is 9/57 in comparing with independent functional status، in adverse chance ratio of functional decline in people with cognition impairment 8/7 in comparing with safe cognition status.
Conclusion: There is relation between functional decline and cognitive impairment in hospitalized elders. Promoting functional status، mobility and cognition status should be major goals of elders’ rehabilitation and primary assessment functional and cognition status in elders' evaluation in care placement is necessity.