چکیده:
نظر کارشناس، دیدگاه یک شخص متخصص و حرفهای است که دادرس از آن بهعنوان ابزاری مفید در جهت حلوفصل دعاوی حقوقی و کیفری بهره میگیرد. نظر مذکور، مختص حقوق کنونی نیست و از دیرباز در متون فقهی با عنوان نظر اهل خبره مورد توجه فقها بوده است. لیکن امروزه باتوجهبه تخصصی شدن علوم و مبانی، اهمیت این نهاد بیش از پیش احساس می شود؛ مضاف بر اینکه میزان اختیار قاضی در رد یا قبول نظر کارشناس بهلحاظ تاثیر آن بر سرنوشت دعاوی، بسیار حایز اهمیت است. اهمیت این بحث، زمانی بیشتر آشکار میشود که اظهارنظر کارشناس، مغایر ادله دیگر باشد. لذا هدف از این نوشتار، تحلیل نظر کارشناس در قالب امارات قانونی و قضایی، ظنون مطلق و خاص و تبیین چگونگی تصمیمگیری قاضی در مواجهه با نظر مزبور است که با بررسی متون حقوقی و فقهی محقق می شود. بنابراین در راستای تحلیل مباحث مذکور، سوالات چندی مطرح میشود، از جمله اینکه نظر کارشناس از امارات قانونی است یا قضایی؟ اختیار قاضی در پذیرش این نظر تا چه حدی است؟ باتوجهبه سابقه نظر کارشناس در متون فقهی، موضع فقها در اینباره چگونه است؟
بهمنظور پاسخ به این سوالات، نوشته حاضر به روش تحلیلی تطبیقی به بررسی نظر کارشناس در حقوق و فقه می پردازد؛ به این ترتیب که نظر کارشناس و میزان اعتبار آن در حقوق، نظر اهل خبره و حجیت آن در فقه، امارات و انواع ظنون و ظن حاصل از نظر اهل خبره و سرانجام، تکلیف قاضی در اجرای نظر کارشناس را مورد تحلیل و تبیین قرار میدهد. در نهایت، بررسی مباحث فوق و پاسخ به سوالات مطروحه به این امور میانجامد که نظر کارشناس از امارات قضایی در حقوق و ظنون مطلق در فقه است. این نتیجه از تطبیق ظن خاص با اماره قانونی و ظن مطلق با اماره قضایی حاصل میشود و اینکه قاضی در مواجهه با نظرکارشناس، اجباری در پذیرش بی چونوچرای آن ندارد ولی هنگامی میتواند از قبول آن امتناع کند که دلایل مخالفت خود را بهصورت مستند بیان نماید.
The expert's opinion is a view of a specialist and professional person that a judge usea as useful tools for solving civil and criminal claims. This opinion is not special to nowadays law and before it was noticed as expert's idea for Islamic jurists in the Islamic jurisprudence texts. But today، with attention to specialization of science and fundamentals، it is feeling the importance of the institution more than before; in addition the rate of judge authority in acceptance or denial of the expert's opinion is very important for its effect to the result of claims. The importance of this discussion is more obvious when the expert's opinion is opposite to other reasons. So، the purpose of this paper is analyzing of expert's opinion in frame of legal and juridical presumptions and illustration of judge decides against this opinion that will happen in survey of legal and jurisprudence texts. So، several questions are arising among these discussions، for example is expert's opinion of legal or juridical presumption? How much is judge authority in acceptance of this opinion? With notice of precedent of expert's opinion in jurisprudence texts، what is the idea of Islamic jurists about it? To answer these questions، this survey considers the expert's opinion in analytical and comparative way. As a result، it is surveyed expert's opinion and rate of its credit in law، expert's idea and its credit in Islamic jurisprudence، presumptions and kind of suppositions and supposition of expert's idea and in finally duty of judge in applying of expert's opinion. Finally، the results of surveying the above discussion and answering the questions are: expert's opinion is of juridical presumptions in law and absolute supposition in jurisprudence that it results of comparison of special supposition with legal presumption and absolute supposition with juridical presumption and so the judge is not in force to accept it absolutely، but when he states his reasons، he can refuse to accept it.
خلاصه ماشینی:
این نتیجه از تطبیق ظن خاص با اماره قانونی و ظن مطلق با اماره قضایی حاصل میشود و اینکه قاضی در مواجهه با نظر کارشناس اجباری در پذیرش بی چون و چرای آن ندارد ولی هنگامی میتواند از قبول آن امتناع کند که دلایل مخالفت خود را به صورت مستند بیان نماید.
تعاریف فوق در اموری چون مبتنی بر ظن بودن حجیت اماره و تایید آن از سوی شارع با هم شباهت دارند علاوه بر این قانون مدنی نیز در ماده ۱۳۲۱ تعریفی ارایه داده است : «اماره عبارت از اوضاع و احوالی است که به حکم قانون با در نظر قاضی دلیل بر امری شناخته شود.
ماده قانون مدنی در تعریف اماره قضایی مقرر میدارد اماراتی که به نظر قاضی واگذار شده عبارت است از اوضاع و احوالی در خصوص مورد و در صورتی قابل استناد میباشد که دعوا به شهادت شهود قابل اثبات باشد و یا ادله دیگر را تکمیل کند با توجه به نظریه شورای نگهبان و رویه قضایی امروزه تفاوتی میان دعاوی که به شهادت شهود اثبات میشود و دیگر دعاوی وجود ندارد چرا که کلیه دعاوی با شهادت شهود قابل اثبات بوده و حتی سند رسمی را نیز میتوان با شهادت شهود ابطال نمود.
۱-۲ تفاوت اماره قانونی و قضایی با بیان این تفاوتها میتوان معین نمود که کارشناسی در کدام دسته جای می گیرد: (۱) تصریح و عدم تصریح قانونگذار اماره قانونی از نظر آنکه دلیل بر امر مجهولی است اماره قانونی نامیده میشود ولی موارد آن باید معین باشد به این معنا که نیاز به نص و تصریح قانونگذار دارد و قاضی نمی تواند با استفاده از قیاس آن را به موارد دیگر تسری دهد.