چکیده:
سرعت تغییرات در عرصة علم و فناوری آنچنان زیاد است که عدم اطمینان بارزترین ویژگی محیط ماست. پایة اصلی چنین تغییراتی فناوری است و خالقان فناوری کارآفریناناند. در کشور ایران، بنا به تأیید اغلب صاحبنظران، کارآفرینی فناورانه کلید توسعة فناوری و اقتصاد است، اما تا کنون دربارة آن کندوکاو نشده است. اگرچه از تأسیس پارکهای علم و فناوری و کمتر از آن از ایجاد مراکز رشد برای حمایت از کارآفرینان فناور، در قالب استقرار شرکتهای دانشبنیان، حدود یک دهه سپری شده است، اطلاعات چندانی دربارة کارآفرینان فناور، کارآفرینی فناورانه، کسب و کارهای جدید فناورمحور یا همان شرکتهای دانشبنیان در کشور وجود ندارد. در این پژوهش، الگوی کارآفرینی فناورانه در شرکتهای دانشبنیان مستقر در پارکهای علم و فناوری در سطح ملی بررسی و مطالعه شده است. روش تحقیق در این مطالعه روش کیفی است مبتنی بر مصاحبههای اکتشافی و برگزاری گروههای کانونی.
خلاصه ماشینی:
تصویب «قـانون حمایـت از شـرکت هـا و مؤسسـات دانـش بنیـان و تجاری سازی نوآوری ها و اختراعات در سال ١٣٨٩ و گسترش پارک ها/ مراکز رشد» در سال های اخیر گویای درک سیاست گذاران و مجریان کشور از نقش کارآفرینان ، به ویژه کارآفرینان فناور در توسعة اقتصاد دانش بنیان ، است ـ که در قالب حمایت از شـرکت هـای فنـاورمحور بـرای تحقـق ایده ها، به کارگیری اختراعات و ابتکارات ، و تجاری سازی نتایج پژوهش و توسعه ، اعم از دانشگاه و صنعت ، تجلی یافته است .
دولت ، به عنوان تنظیم کننده و ایجادکنندة توازن در عرضه و تقاضـای کـارآفرینی ، از طریـق خط مشی گذاری در عرصه های اقتصادی ، سیاسی ، اجتماعی ، فرهنگی ، آموزشی ، علمی ، و فنـاوری ـ به ویژه ایجاد زیرساخت ها و حمایت از حقوق دارایی های فکری ٧ ـ به توسعة کارآفرینی فناورانـه کمک می کند و دانشگاه ها با اتخاذ رویکرد جدید، به عنـوان دانشـگاه کـارآفرین ، از طریـق ارائـة آموزش های مرتبط ، پرورش فارغ التحصیلان ماهر در مقاطع گوناگون تحصیلی ، پژوهش و توسعه ، بهره برداری از اختراعات ٨، صدور پروانه ٩، سرمایه گذاری مشترک پژوهشی با بخـش خصوصـی و ایجاد شرکت های زایشی ١٠ برای تجاری سازی دارایی هـای فکـری و ایجـاد پـارک هـای علـم و فناوری و مراکز رشد (سیگل ، رایت و لاکت ، ٢٠٠٧: ٤٩٠).
در واقع ، پارک هـا بـه منظـور کمک به رشد نوآوری ایجاد می شوند؛ برای دست یابی به این هـدف ، پـارک هـا جریـان دانـش و فناوری را میان دانشگاه ها، مراکز پژوهش و توسعه ، بنگاه ها و شرکت های خصوصـی و دولتـی و بازار به حرکت می اندازند و مدیریت می کنند (راتینهو و هنریک ، ٢٠١٠: ٢٧٩).