چکیده:
زمینه و هدف: در صورت ایجاد تنش، دگرگونی و سردی روابط بین اعضاء خانواده و ارضاءنشدن نیازهای نوجوانان، ممکن است آنها به رفتارهای نابهنجار از آن جمله فرار دست زنند. فرار نوجوانان یکی از مهمترین آسیب های اجتماعی تلقی میگردد. هدف این مطالعه بررسی وضعیت خانوادگی دختران فراری با تاکید بر سوءاستفاده بوده است. روش: این پژوهش، از نوع پیمایشی است. نمونه مورد مطالعه از 33 نفر از دختران فراری 15-20 سال تشکیل شده است که با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شده بودند. ابزار گردآوری داده ها، پرسش نامه محقق ساخته میباشد که بر حسب وقوع، نوع، شدت و فراوانی هر یک از انواع سوءاستفاده طبقهبندی گردیده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آماره های توصیفی و آمار استنباطی (آماره t تکنمونهای) استفاده گردید. یافته ها: سوءاستفاده های جنسی ، جسمی و هیجانی در بین دختران فراری مشاهده میشود. نتیجه گیری: عدم توجه و بیاحترامی، آزار و اذیت و انواع سوءاستفاده از آنان، محدودیت و محرومیت شدید، سردی روابط و کم محبتی، تبعیض قائل شدن و آشفتگی خانواده از عوامل فرار دختران ذکر شده است.
خلاصه ماشینی:
بررسی وضعیت خانوادگی دختران فراری با تاکید بر سوءاستفاده از آنان صغری ابراهیمی قوام ١ و متین خطیب زاده ٢ تاریخ دریافت :١٣٩١/١١/٠٩ تاریخ پذیرش :١٣٩٢/٠٣/٢٩ چکیده زمینه و هدف : در صورت ایجاد تنش ، دگرگونی و سردی روابط بین اعضاء خانواده و ارضاءنشدن نیازهای نوجوانان ، ممکن است آن ها به رفتارهای نابهنجار از آن جمله فرار دست زنند.
اکثر سوءاستفاده و آزارها در خانواده از سوی والدین اعمال می شود که بررسی عوامل خانوادگی در سبب شناسی آزار اهمیت ویژه ای دارد و مهم ترین این عوامل عبارت اند از: فقدان مهارت های کافی والدین ، تحصیلات والدین ، سابقه محکومیت یا سوءپیشینه در خانواده ، تک والدی بودن خانواده ، وجود تعارض و ارتباطات مختل در خانواده ، سابقه اعتیاد در خانواده ، سابقه بیماری روانی یا جسمی در خانواده (صندوق کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف )، ١٣٨٦).
بهرامی و طاهبازحسین زاده (١٣٨٥) در تحقیق خود در مورد دختران فراری نشان داده اند که کودک آزاری جسمی و عاطفی مهم ترین علت فرار دختران از خانه بوده است .
که مهمترین عامل فرار دختران عدم توجه و بی احترامی ، آزار و اذیت و انواع سوءاستفاده از آنان ، محدودیت و محرومیت شدید، سردی روابط و کم محبتی ، تبعیض قائل شدن و آشفتگی خانواده می باشد و این نتیجه با نتایج یافته های رستم خانی (١٣٨٧)، بهرامی و طاهبازحسین زاده (١٣٨٥)، حمیدی (١٣٨٣)، الفیفی (٢٠٠٩) و آناتاجارود (٢٠٠٩) همسو می باشد.