چکیده:
در مواد متعددی از قانون آیین دادرسی مدنی (از جملـه مـواد ١٣، ٣٤، ٣٩، ١١٧ و ١٤١) ارتباط دعاوی مورد توجه قرار گرفته و اثراتی در دادرسی بر آن مترتب شده است . این اثرات به تناسب اینکه دعاوی مرتبط در یک شعبه یا شعب یک دادگاه یـا در دادگـاه هـای هـم عـرض یـا در دادگاه های با درجه متفاوت مطرح باشند، متفـاوت اسـت . در بیـان ایـن اثرات در قانون نواقصی وجود دارد که سبب برخی ابهامات و سـوال هـا شده که نیاز به بررسی و تحلیل دارد. در این تحقیق مطالب قابل بحـث و تامل در خصوص اثر ارتباط دعاوی در حالت های ذکر شده و نقص بیان قانون گذار در بیان این اثرات ، بررسی شده است .
خلاصه ماشینی:
در خصوص هر یک از این حالت ها، مطالب و سؤالاتی مطرح است که نیاز به تأمل و بررسی دارد، از جملـه اینکه در خصوص جمع دعاوی مرتبط در یک شعبه ، آیا لازم است سبق ارجاع رعایـت شود؟ نقش و قلمرو اختیار رئیس شعبه اول چگونه اسـت ؟ آیـا صـدور قـرار امتنـاع از رسیدگی یا هر قرار دیگری برای فرستادن پرونده به دادگاه یا شعبه دیگر لازم اسـت یـا این کار بدون صدور قرار انجام میشود؟ در صورتی که دعوایی در تجدیدنظر در حـال رسیدگی باشد و دعوای مرتبط آن در مرحله بدوی اقامه شود تکلیف چیست ؟ در این تحقیق صرف نظر از مباحث مفصـل دعـاوی مـرتبط اقامـه شـده در قالـب دعاوی طاری و تحت عناوین اضافی، متقابـل ، جلـب شـخص ثالـث یـا ورود شـخص ثالث ، صرفا به اثر ارتباط دعاوی از جهت جمع این دعاوی در یک دادگاه یا یک شـعبه و رسیدگی توأم به آن ها پرداخته میشود، اعم از آن دعاوی که در قالب و تحت عناوین دعاوی طاری یا بدون استفاده از این عناوین و به صـورت مسـتقل اقامـه شـده باشـند.