چکیده:
احمــد وائلــی ، یکــی از خطیبــان و شــاعران برجــستة معاصــر شــیعی در عــراق اســت . وی، بــه عنـوان شـاعری بلنـد انـدیش و ادیبـی نـوآور، نگرانـی هـای ملـت خـود را بـر دوش گرفـت و در برابـر اســتبداد و اسـتعمار بــه دفـاع از آنهــا پرداخـت . شــاعر، تنهـا بــه بیـان دشــواریهـا و چــالش هــای موجــود در جامعــة اســلامی نمــی پــردازد، بلکــه مجاهــدان و مــردم را بــه بــصیرت،آگاهی ، پایــداری و مبــارزه علیــه اســتبداد و اســتعمار نیــز فــرا مــی خوانــد. اصــالت اســلامی - شــیعی و پرهیـز از غـرب گرایـی و تفرقـه ، مشخـصة بـارز اندیـشة وائلـی بـود. پیـروی از آمـوزههـای اهـل بیـت (ع) وی را، بـه ماننـد برخـی از شـاعران کلاسـیک شـیعه ، در خـط اول مبـارزة بـا اسـتبداد و اســتعمار قــرار داده اســت ؛ از ایــن رو، نــام و روش او همــواره در ذهــن مــردم عــراق و برخــی دیگــر از ســرزمین هــای اســلامی مانــدگار شــده اســت . اســتفاده از صــور خیــال معتــدل، بکــارگیری ســاختارهای خطــابی اســتوار، توجــه بــه مــسائل فکــری، اعتقــادی، نیازهــا و خواســته هــای کنــونی مسلمانان از جمله ویژگی های بارز شعر دینی و پایداری ایشان است . دو محــور اساســی ایــن پــژوهش ، عبــارت اســت از: الــف ) گــذری کوتــاه بــر مفهــوم ادب پایــداری و معرفــی جایگــاه شــعری احمــد وائلــی . ب) پــردازش توصــیفی - تحلیلــی موضــوع بــا محوریت ادبیات پایداری در شعر ایشان.
خلاصه ماشینی:
٢- آیـا دزدی کـه مـردم را بـه فقـر مـی کـشاند و چیـزی جــز درد و رنــج بــر آنــان نمـی افزایــد، از مــردم اســت ؟ ٣- آیــا کــسی کــه مــردم را بــردة خــود مــی شـمرد و قیـد و بنـد اسـارت را زینـت دسـتان ملـت مـی دانـد، از مـردم اسـت ؟ ٤- آیـا کـسی کــه در برابــر گریــه مــردم بــه شــوق مــی آیــد و آواز مــی خوانــد و نالــه و زاری ملــت را آواز می پندارد، از مردم است ؟) ٢-١-٢- ستایش کشورهای اسلامی و بیان برتری آنها بر استعمارگران وی، همیـــشه در مقدمـــة ســـخنان درد آور و تلـــخ خـــود دربـــارة عقـــب مانـــدگی و وابــستگی کــشورها و حکومــت هــای مــسلمان از گذشــتة پــر شــکوه مــسلمانان و برتــری آنــان نــسبت بــه زور گویــان و ســتمگران و کدخــدایان دنیــای امــروز ســخن مــی گویــد و در پایــان، مــسئولیت ایــن پیــشامدهــای دردنــاک را متوجــه ســران مرتجــع کــشورهای عربی می نماید: ١- و لأقلامنا الحضارات مازال إلــــــــی الآن جــــــــذرها مــــــــشدود ٢- و لأمجدنا بکل ربــــاع الأرض صــــــرح إلــــــی الــــــسماء ممــــــدود ٣- و عبید کانت لنا تدفع الجزیــــة هـــــــم ســـــــادة و نحـــــــن عبیـــــــد ٤- ثم عـذرا فمـا اجتـررت و لـکنی تــــــساءلت کیــــــف لــــــان الحدیــــــد ٥- أ هــو عیـب المـواد أم عیب مـن یبــــنی فقـــــد ضــــلل النـــــهی التعقیـــــد ٦-غیـــــر أنـــــی و ربــــــما شـــــذ رأی و تخـــــطی الــــصــواب فــــــکر سـدیــــــد ٧- مــا ترددت أنــه عیــــــب بـان صنــــع الجیــــل صنـــع مــــن لــا یجیـــد (همان: ٣٣٥) (١- تمـدن هـای موجـود در جهـان از قلمهـای مـا ایجـاد شـده و تـا بـه امـروز ریـشة آنها برجـا و اسـتوار اسـت .