چکیده:
یکی از مهمترین مراحل در سفر قهرمان مطابق نظر ژوزف کمپبل (1904-1987) در اسطورهها، افسانهها و قصههای عامیانه مرحلة جدایی است. جدایی بهطور معمول با دعوتی غیبی یا ندایی روحانی یا دیدن خوابی که حجمی از نمادهای کهنالگویی را در خود دارد پدید میآید. خواندن و تقاضای پدر، پیر یا پیامبر، یا دریافت ندای هاتف غیبی، شیفتگی بر تصویر یا نقاشیای از دختری زیبارو که گاهی پریزاده نیز هست یا عشق به ثروت و قدرت، بسیاری اوقات دلایل سفر آیینی قهرمان در داستانها را رقم میزند. در این مقاله درکنار برشمردن نمونههای گوناگون دعوت در داستانها، به بررسی دلایل روانشناختی آنها میپردازیم. ازنظر زیگموند فروید (1856-1939) و بهتبع او یکی از شاگردانش، برونو بتلهایم (1903-1990)، نقصان و کمبود یا آرزو و میلی در روان قهرمان داستان موجب حرکت و سفر او میشود که با گذر از این مرحله، قهرمان شرف رسیدن به مرحلة تشرف را پیدا میکند. فروید و رانک این تحول را مربوط به دورة نخست زندگی فرد میدانند؛ درحالیکه موضوع اتحاد خودآگاهی و ناخودآگاهی در آرای کارل گوستاو یونگ مربوط به نیمة دوم زندگی قهرمان است و جوزف کمپبل هم به تبع یونگ بر آن صحه مینهد.
One ofthe important stages in the journey of the heroes in myths، legends or folk and fairy tales، according to Joseph Campbell، is separation. The separation usually happens with a secret call، a vocation or a dream، which includes some archetypal symbols. The summon or requestof a Prophet، a master or a father، or falling in love with an image of a beautiful girl who sometimes happens to be a fairy، along with yearning for wealth or power are oftenthe reasons of this ritualistic journey of the hero in the stories.In this article، besides surveying the different “callings”in the stories their psychologicalcauses are discussed.According to Sigmund Freud and his student Bruno Bettelheim، some defects or desires make the hero to start the journey and on passing this stage he has the honor to reach the stage of initiation. Freud and Rank believe this development happens in the first period of the individual’s life، whereas the unity of the conscious and the unconscious for Jung belongs to the second stage of the hero’s life، which is also confirmed by Campbell.
خلاصه ماشینی:
یونگ اسطوره ها، داستان های عامیانه و قصه هـای پریـان را انـواع معـروف تجلـی "صـور مثالی " می داند و به این دلیل که اینها به "تجلیات جمعی " به طور غیرمستقیم اشاره دارند، بر آن است که این قالب ها، محتویات روانی بشر را انعکاس می دهند و از حـوزه ناخودآگـاه بـه قلمرو خودآگاهی وارد مـی سـازند (یونـگ ، ١٣٩٠: ١٣).
امـا آنچـه توجـه بـه آن لازم اسـت ایـن اسـت کـه نیـروی فراخواننده قهرمان به این سفر کیست و چگونه او بـه ایـن سـفر دعـوت مـی شـود؟ دعـوت ازجانب چه کسی صورت می گیرد و آیا تحقق آن ، زمان و مکان خاصی می طلبد؟ قهرمان بـا اتخاذ چه ویژگی هایی و انجام چه خویشکاری هایی می تواند خود را برای حرکت در این سفر آماده سازد؟ قهرمانان داستان های اسطوره ای ، دینی ، عرفانی و رمزی این مرحله از سرنوشت خویش را چگونه پس پشت گذاشته اند؟ ١.
اگرچه این قهرمان مانند قهرمانان بسیاری از داسـتان هـای رمـزی از سرنوشـت انـسان مثالی برخوردار است ، با توجه به دوره کودکی و آمادگی او برای قدم نهـادن در راهـی کـه از شاخصه های نمادین و معنـاداری بـرای ورود بـه ناخودآگـاه و حیطـه ناشـناخته روان خبـر می دهد، می تـوان بـه ایـن نتیجـه رسـید کـه قهرمـان بـسیاری از روایـت هـای اسـاطیری ، داستان های رمزی و قصه های عامیانه در طی انجام اعمال قهرمانانه خویش ، هنـوز در دوران کودکی به سر می برد.
Leeming, David Adams (1998) The Voyage of the Hero, New York, Oxford University Press.