چکیده:
هدف پژوهش حاضر، مقایسه تأثیر روش تدریس تفکر استقرایی با روش تدریس کاوشگری در علوم تجربی بر خلاقیت دانشآموزان است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشآموزان پایه پنجم ابتدایی شهرستان کرج بود، بدین منظور از جامعه یاد شده 60 نفر از دانشآموزان، در دو کلاس درس، به عنوان گروههای آزمایشی یک و دو انتخاب شدند. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروههای آزمایشی یک و دو بود. ابزار مورد استفاده محقق در این پژوهش فرم A آزمون تفکر خلاق تورنس بود. پس از یک و نیم ماه اجرای روشهای آموزشی در گروههای آزمایشی یک و دو، و تحلیل دادهها به دست آمده با روش تحلیل کوواریانس، یافتههای پژوهش نشان داد که روش کاوشگری برای پرورش خلاقیت، به طور کلی و مؤلفههای اصالت و بسط، در درس علوم مؤثرتر از روش تفکر استقرایی است. ولی برای پرورش مؤلفههای سیالی و انعطاف پذیری هر دو روش مؤثر هستند.
خلاصه ماشینی:
(Joyce " et al, 2005) با توجه به اینکه هر کدام از روشهای تدریس تفکر استقرایی و کاوشگری خود به تنهایی مورد بررسی قرار گرفتهاند، نتایج این پژوهشها که در این تحقیق آمده، به شرح زیر است: در زمینه روش تدریس تفکر استقرایی، پژوهش حجازی (Hejazi, 1996) و ابوذری (Abouzari, 1997) که به بررسی تأثیر تفکر استقرایی بر پیشرفت تحصیلی دانشآموزان پرداختهاند، به این نتیجه رسیدهاند که روش تدریس تفکر استقرایی بر افزایش معناداری و دوام یادگیری، تغییر جهت تدریس از معلم محوری به شاگرد محوری تأثیر مثبتی داشته است.
فرضیه چهارم پژوهش (بین اصالت دانشآموزانی که با روش تفکر استقرایی آموزش میبینند و دانشآموزانی که با روش کاوشگری آموزش میبینند تفاوت معناداری وجود دارد) با توجه به نتایج تجزیه و تحلیل دادهها تأیید گردید، به عبارت دیگر تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده نشان داد که روش کاوشگری با میانگین (65/37) برای پرورش عامل اصالت خلاقیت درس علوم مؤثرتر از روش تفکر استقرایی با میانگین (87/31) است.
فرضیه پنجم پژوهش (بین بسط دانشآموزانی که با روش تفکر استقرایی آموزش میبینند و دانشآموزانی که با روش کاوشگری آموزش میبینند تفاوت معناداری وجود دارد) با توجه به نتایج تجزیه و تحلیل دادهها تأیید گردید، به عبارت دیگر تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده نشان داد که روش کاوشگری با میانگین (26/55) برای پرورش عامل بسط خلاقیت درس علوم مؤثرتر از روش تفکر استقرایی با میانگین (96/43) است.
Effect of problem-based teaching methods to foster creativity fifth grade students in the academic West of Islamabad city at year 2005-06.