چکیده:
مضـامین تقلیـدی هجـو از عصـر جـاهلی تـا دورة سـامانی و غزنـوی بـا محوریت هجو شخصی ، سیاسی و دینـی ادامـه داشـت و شـاعران زیـادی از قبیل : حطیئه ، فرزدق، اعشی ، جریر، ابن رومی و دیگران در این موضـوعات به هجویه سرایی اقدام کردهاند، هجو در شعر فارسی نیز با همان مضـامین از دورههای اولیه دیده می شود. هرچند از دورههای اسلامی ، اموی و عباسی ، قصایدی در وصف و رثای شهرها به جا مانده، ولی هجو شهرها برای اولین بـار بـه صـورت مسـتقل ، در قطعاتی خاص توسط شاعران دوره سامانی و غزنـوی سـروده شـده اسـت ، و شاعران ایرانی شهرهای زیادی را به زبان عربـی و فارسـی هجـو کـردهانـد و برخی از اشعار هجو در شـعر فارسـی بـرای شـاعران مشـکلاتی را بـه دنبـال داشته که به نام «شهر آشوب» مشهور شده است .
خلاصه ماشینی:
دکتر سيدبابک فرزانه عضو هيأت علمي دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال و استاد راهنما محمدشريف حسيني دانشجوي دکتري زبان و ادبيات عربي دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات تهران 1 ظهور هجو شهرها در دوره ساماني و غزنوي چکيده مضـامين تقليـدي هجـو از عصـر جـاهلي تـا دورة سـاماني و غزنـوي بـا محوريت هجو شخصي ، سياسي و دينـي ادامـه داشـت و شـاعران زيـادي از قبيل : حطيئه ، فرزدق، اعشي ، جرير، ابن رومي و ديگران در اين موضـوعات به هجويه سرايي اقدام کردهاند، هجو در شعر فارسي نيز با همان مضـامين از دورههاي اوليه ديده مي شود.
هرچند از دورههاي اسلامي ، اموي و عباسي ، قصايدي در وصف و رثاي شهرها به جا مانده، ولي هجو شهرها براي اولين بـار بـه صـورت مسـتقل ، در قطعاتي خاص توسط شاعران دوره ساماني و غزنـوي سـروده شـده اسـت ، و شاعران ايراني شهرهاي زيادي را به زبان عربـي و فارسـي هجـو کـردهانـد و برخي از اشعار هجو در شـعر فارسـي بـراي شـاعران مشـکلاتي را بـه دنبـال داشته که به نام «شهر آشوب» مشهور شده است .
(همان : ٣١) هجو در اشعار فارسي نيز از دوره هاي آغـازين ديـده مـي شـود کـه بـه نظرمـي رسـد هم چون ديگر اغراض شعري تحت تأثير ادبيات عربي بوده باشد، اين امر و نيـز مشـاهده نشدن هجو در اشعار فارسـي دوره فارسـي باسـتان و ميانـه و دوره صـفاري و طـاهري ، گروهي از صاحب نظران را برآن داشته است تا منکر آشنايي ايرانيان بـا ايـن فـن ادبـي شوند.