چکیده:
در سالهای اخیرء با پذیرش تعداد زیادی از خانمها در
مقطعهای لیسانس و فوقلیسانس ژئومورفولوژی» این سوال
مطرح شده که آیا اساسا یک زن میتواند ژئومورفولوژیست
باشد؟ در جستوجو برای یافتن پاسخ مستدل به این سوال
پس از مدتیء حاضر را پیدا کردم و تصمیم به ترجمه
آن گرفتم. همانطور که خواهید دید زنان معروفی که در این
مقاله معرفی شدهاند. با مشکلات متعددی در زمینه آموزش
و پژوهش در ژئومورفولوژی روبهرو بودهاند. اما در عین حال.
ژئومورفولوژیستهای موفقی بهشمار آمدهاند. بنابراین تجربیات
آنان میتواند راهگشای زنانی باشد که در این رشته به تحصیل
و پژوهش مشغولاند. اینکه این دانشجویان» در ژئومورفولوژی
موفق خواهند شد یا نه» به زن بودنشان مربوط نیست بلکه
به بودنشان برمیگردد. موضوع در واقع اگر
سوال شود که آیا تمام مردان و زنانی که در رشته ژئومورفولوژی
تحصیل کردهاندء در کار حرفهای خود افراد موفقی بودهاند باید
گفت: همانطور که پاسخ این سوال برای تمام مردان مثبت
نیست. برای زنان نیز نمیتواند صادق باشد.
نویسکند د اس خانم دوروتی سکاات نیز سکال ها تن به
این مسئله پی برد که ممکن است زنان ژئومورفولوژیست در
کار حرفهای خود با مشکلاتی مواجه شوند. از آینرو برای
یافتن پاسخی مناسب. از پنج زن ژئومورفولوژیست خواست
تا تحجربیاتشان را دراختیار او قراردهند. آنگاه بااتوشتن این
- ۰ مه
۰ 12 7
دوروتی ساک!
ترجمه و تلخیص: دکتررضا خوشرفتار
گروه جغرافیاء دانشگاه زنجان
مقاله. به ارائة دیدگاههاء مشکلات و تجربیات تعدادی از زنان
ژئومورفولوژیست در طی دوران تحصیل و تدریس پرداخت.
در سال ۰۱۹۸۰ بهعنوان دانشآموخته ژئومورفولوژی» از پنج
ژئومورفولوژیست زن درخواست کردم اطلاعاتی را در ارتباط با
تجربیات کاری خودشان به من ارائه دهند. در آن زمان, تعداد
زنانی که در آمریکای شمالی و انگلستان بهطور حرفهای در
زمینه ژئومورفولوژی کار میکردند. بسیار اندک بود. نمونههای
مورد بررسی از لحاظ درجه علمیء عبارت بودند از سه استاد.
یک و یک محتق برجسته که بین ۱۹۷۹ و
۶ مدرک دکترای ژئومورفولوژی دریافت کرده بودند. مطالب
مورد بحث آنها شامل, نظرات و تجربیات شخصیشان بود. این
زنان موفقیت خود را مرهون احساس عمیق
خود از طبیعت یا چشمانداز میدانستند.
خلاصه ماشینی:
"موضوع در واقع اگر سؤال شود که آیا تمام مردان و زنانی که در رشته ژئومورفولوژی تحصیل کردهاند، در کار حرفهای خود افراد موفقی بودهاند باید گفت: همانطور که پاسخ این سؤال برای تمام مردان مثبت نیست، برای زنان نیز نمیتواند صادق باشد.
آنچه این دانشمندان در ۲۵ سال پیش (در واقع ۳۵ سال پیش، چون اکنون در ۲۰۱۵ قرار داریم و نویسنده مقاله را در سال ۲۰۰۵ نوشته است) در مورد زندگی شخصی و حرفهای خود بیان کردند، به برخی شرایط اجتماعی زنان ژئومورفولوژیست در اواسط قرن بیستم، تقریبا بین سالهای ۱۹۴۰ تا ۱۹۸۰ برمیگردد.
آنها را منحصرا از میان زنان ژئومورفولوژیستی که میشناختم و عمدتا از نویسندگان کتب و مقالات ژئومورفولوژی بودند و یا از متن یک کار پژوهشی که در آن، دانشآموختگان جغرافیا در امریکا و کانادا در سال ۱۹۷۹ معرفی شده بود، انتخاب کردم.
موریساوا، بروشور یک آگهی را دریافت کرد که از برگزاری یک دوره کار میدانی تابستان برای معلمان زمینشناسی خبر میداد اما تأکید شده بود که زنان نمیتوانند در این دوره شرکت کنند.
آنان در پی عشق به طبیعت، یادگیری و پژوهش، با ناملایماتی هم مواجه میشدند اما با تشویق والدین، همکاران و کمکهای مالی دانشگاه آنها را پشتسر گذاشتند بهدلیل تفاوتهای سنی، مرتبههای شغلی، زمینههای کاری در ژئومورفولوژی و انواع کارهایی که داشتند، نمیتوان این پنج ژئومورفولوژیست را با یکدیگر مقایسه کرد."