چکیده:
آپا عکاسی تثاتر گونهای عکاسی مستند و خبری است. یا براساس دید و اختیار هنرمند عکاس میتواند گونهای از عکاسی هنری نیز باشد؟
برای پاسخگویی به این سوال, شاید در ابتدا باید تعریفمان را از عکاسی تئاتر مشخص کنیم و توضیح دهیم که هدف از عکاسی
تئاتر چیست. صرف نظر از این موضوع و در دیدگاهی کلیترء هر عکس, حتی یک عکس فوری که تصادفا گرفته شده بازتابی
ازنوعی سازمان دهی ذهنی ااست.ابهاین تیب موضوع او سیک هرعکس از دنباهای ,درونی و بیرونی شخص
عکاس خبر میدهد. هر عکس میتواند عملا تفسیر دوبار جهان پیرامون ما باشد و ما را بر آن میدارد که موضوع را به شکلی جدید
و از زاویهای خاص مشاهده کنیم. متن حاضر در پی تعریف و ارائة دو شکل یا دیدگاه کلی از موضوعی واحد است. هدف از این کار
بیان ویژگیهای این دو نوع نگاه است تا به این ترتیب از سوءتفاهمهای موجود جلوگیری شود و مشکلات حاصل از آن برطرف گردد.
برای نیل به این مقصود ابتد| باید محدودة کار ادعاء مخاطب و در یک کلام جهان منحصر به فرد هر یک از این دو دیدگاه را مشخص
کرد تا بتوان بر همان اساس با آنها تعامل داشت.
بهرغم تفاوتهای موجود بین عکاسی خبری و مستند بهدلیل شباهتهای فراوان این دو شیوه» نگارنده به عمد هر دو را در یک
گروه قرار داده و براساس این فرض نوشتار خود را پایهریزی کرده است.
خلاصه ماشینی:
"روایت صادقانه، بیطرفانه و کامل یک نمایش در عکاسی خبری تئاتر یک وظیفه است؛ در حالی که در عکاسی هنری تئاتر، هنرمند معمولا گزیده کار میکند و تنها بخشی از یک کل را مدنظر قرار میدهد که این البته یک قاعدة کلی نیست.
مسئلهای که ـ متأسفانه ـ به دلیل به رسمیت نشناختن این شیوة کاری از سوی بعضی، عدم اعتماد به نفس و شناخت، یا مشخص نبودن شیوه و روش کاری عکاسان وجود دارد و بارها شاهد بودهایم که بعضی عکاسهای تئاتر بهرغم استفاده از امکانات گستردة ویرایش در کارهایشان، اصرار دارند که نتیجة نهایی را عکسی مستند وانمود کنند؛ در حالی که این کار بیش و پیش از هر چیز نوعی خودفریبی است که عکاس بر خویش روامیدارد.
در عکس خبری تئاتر، مخاطب عامة مردماند که با رسانههای مختلف در ارتباط قرار میگیرند؛ به همین دلیل ـ همانطور که پیشتر آمد ـ عکاس خبری مفاهیم یا منظور خود از عکس را پیچیده نمیکند و پیام را سرراستتر و مستقیمتر ارائه میدهد؛ در حالی که در عکاسی هنری از تئاتر محدودیتی از نظر پیچیدهتر بودن معنا وجود ندارد و حتی هنرمند میکوشد مخاطب را برای دستیابی به درک منظور خود یا اثر هنریاش مجبور به تلاش بیشتری کند.
عکاسی در عرصة خلاقیت با هنر وجه اشتراک دارد؛ زیرا هرگونه کار عکاسی ماهیتا با دخالت نیروی تخیل انجام میشود اما همانطور که اشاره شد، هدف نهایی، شیوة اجرا و نحوة بهرهگیری از این تخیل در دو نوع نگاه کلی مفروض، یعنی عکاسی مستند خبری و یا هنری از تئاتر، بهطور کلی متفاوت است."