خلاصه ماشینی:
"5. جابهجایی پیشواژک - فاصله بین فعل و پیشواژک نفی: نه گوهر را شناسی از خزف باز نه زر را باز دانی از سفالا (دیوان، ص35) - مقدم داشتن«نا» بر «باء» تأکید نام پیغمبر نبردش نابشسته دست و روی پیروی باید درین معنی به پیغمبر کنی (دیوان، ص662) - مقدم داشتن «می» بر نون نفی می نباشد قیمت لختی غبار درگهت هر چه اندر گنج گنجور جنان گوهر بود (دیوان، ص 154) - تقدم«می» بر فعل منفی کرانه می نبود مدت جلال ترا که سوی تو مدد از جانب سماواتست (دیوان، ص57) - باء بر سر فعل ماضی ظاهرا سروش به ضرورت شعری از باء استفاده میکند، اما بسامد آن زیاد نیست: نه تیغشان بخسبد یک روز در نیام نه اسبشان بماند یک روز در چدار (دیوان، ص284) - تقدم"می" و همی بر فعل پیشوندی حیدری با ذوالفقاری در قفای هر تنی بهار خرم گلبن همی کند خندان رفتی و حیدر نه پای از جای خود می برگرفت (دیوان، ص77) همی برآید گل از زمردین زندان (دیوان، ص515) - فاصله افتادن میان فعل و جزء پیشین «می» یا «همی» عزیز کرد زر و سیم را همی یزدان عزیز کرده یزدان ز چیست نزد تو خوار (دیوان، ص 272) - تقدم « نا» بر فعل پیشوندی هنوز چندی نا بر گذشته کاورند به پای تخت شهنشاه تاجدارش سر (دیوان، ص248) - تقدم پیشوند بر همی فرو همی گسلد ابر رشته گوهر فرو همی شکند باد طبله عطار (دیوان، ص 309) - حذف پیشوند از فعل پیشوندی ننشست پادشاهی مانند او به تخت خسرو چنو میان همه خسروان نخاست (دیوان، ص53) - آمدن پیشوند بعد از فعل نرود در سخنان تو فرو یشک حسود که به پولاد فرو می نرود یشک گراز (دیوان، ص354) - تقدم فعل بر «همی» تو گفتی که از جنبش توپ رویین به جنبش درآمد همی گوی اغبر (دیوان، ص208) 6."