چکیده:
هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه ی ماهیت ورزش و فعالیت های فراغتی بانوان ورزشکار و مقایسه ی آن با غیر ورزشکاران بود. نوع ورزش در این پژوهش شامل ورزش های انفرادی برخوردی، انفرادی غیر برخوردی، گروهی برخوردی و گروهی غیر برخوردی بوده و نوع ماهیت فعالیت فراغتی شامل فراغت جدی، تخصصی، خطرپذیر و فعالیت های زیبایی شناسانه می باشد. جامعه آماری پژوهش را نیز زنان غیر ورزشکار و ورزشکاران قهرمان هیئت های ورزشی استان گیلان که حداقل یک مدال کشوری کسب کرده بودند (2050 ورزشکار و 1027 قهرمان) تشکیل می دادند. نمونه های پژوهش را 286 نفر ورزشکاران قهرمان زن و 315 نفر زن غیر ورزشکار تشکیل می دادند. پرسشنامه محقق ساخته ی اوقات فراغت شامل 25 سوال با چهار گروه فعالیت های جدی، تخصصی، خطرپذیر و زیبایی شناسانه می باشد که روایی آن توسط اساتید و خبرگان مورد تایید قرار گرفته بود. ثبات درونی پرسشنامه با استفاده از آزمون آلفای کرون باخ 82/0 به دست آمد. در تجزیه وتحلیل یافته ها از آزمون های کالموگراف اسمیرنوف، u من ویتنی و ضریب همبستگی Eta برای آزمون فرضیه های پژوهش در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که بین نوع ورزش و انتخاب فعالیت فراغت جدی رابطه معنی داری وجود دارد. با بررسی میانگین چهار گروه در ارتباط با فعالیت فراغت جدی، مشخص گردید که به ترتیب ورزشکاران ورزش های انفرادی- غیر برخوردی، انفرادی- برخوردی، گروهی- برخوردی، گروهی- غیر برخوردی بیشتر به فعالیت فراغت جدی میپردازند. این در حالی است که بین نوع ورزش و میزان انجام فعالیت های تخصصی، خطرپذیر و میزان فعالیت های زیبایی شناسانه رابطه معنی داری مشاهده نشد. همچنین یافته های پژوهش نشان داد که در ورزشکاران تمایل به انجام فعالیت های فراغتی به ترتیب شامل فعالیت های زیبایی شناسانه، فعالیت های خطرپذیر، فعالیت های تخصصی، و فعالیت فراغت جدی می شود و در غیر ورزشکاران نیز به ترتیب شامل فعالیت های تخصصی، فعالیت های زیبایی شناسانه، فعالیت فراغت جدی و فعالیت های خطرپذیر می شود. نتایج پژوهش نشان داد که بین میزان فعالیت های تخصصی، خطرپذیر و زیبایی شناسانه بانوان ورزشکار قهرمان و غیر ورزشکار استان گیلان تفاوت معنادار وجود دارد و در همه ی موارد بانوان ورزشکار این فعالیت ها را نسبت به بانوان غیر ورزشکار بیشتر مورداستفاده قرار می دادند. همچنین در ارتباط با میزان فعالیت فراغت جدی بانوان ورزشکار و غیر ورزشکار تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
The aim of this research was to understand the relationship between the type of sport and athletes’ and non athletes’ recreation. The type of sport in this research includes Individual contact، Individual non-contact، Group contact and group non-contact sports. The types of leisure activities included serious leisure، specialized play، and edgework and fantasy activities.
Subjects were 286 athletes and 315 none-athletes. A 25-item questionnaire distributed between subjects. Its validity had been approved by sport management and leisure experts. The reliability of questionnaire has been calculated 82% by Cronbach’s alpha coefficient test. Kolmogorov - Smirnov and Mann-Whitney U tests، Eta correlation coefficient in significant level p≤0.05 have been used. The results showed a significant relationship between the kind of sport and serious leisure. With analyzing the means of four groups، it was cleared that athletes in Individual non-contact، individual contact، Group contact and group non-contact were engaged in serious leisure respectively. Although no significant relationship was seen between the types of sport، specialized play، edge work and fantasy activities. The research results also showed that there is a significant difference between specialized play، edgework and fantasy activities in Guilan athletes and none- athletes، and in all occasions، athletes used these activities more than none- athletes. Also، no significant relationship was seen in athletes and none- athlete’s serious leisure.
خلاصه ماشینی:
نابي و نيسيان (١٣٧٦) در پژوهش خود با تأکيد بر فعاليت بانوان کشور که بين غير ورزشکاران انجام شد، به اين نتيجه رسيدند که ٢ تا ٣ ساعت در روز اوقات فراغت دارند و همچنين تندنويس (١٣٨٢) در پژوهش خود با عنوان پرداختن و نپرداختن مردم به ورزش در اوقات فراغت و نوع ورزش و ارتباط بين ميزان فراغت با پرداختن به ورزش بر روي زنان و مردان کشور انجام داده است .
رحماني و همکاران (١٣٨٥) به بررسي و مقايسه نحوه گذران اوقات فراغت دانشجويان دختر دانشگاه هاي زنجان با تأکيد بر نقش تربيت بدني و ورزش به اين نتيجه رسيده اند که فعاليت هاي غير حرکتي مانند تماشاي تلويزيون و ...
اين سؤال مطرح است که آيا نوع ورزش (انفرادي برخوردي، انفرادي غير برخوردي، گروهي برخوردي و گروهي غير برخوردي) رابطه اي با ماهيت فعاليت فراغتي (جدي، تخصصي، خطرپذير و زيبايي شناسانه ) دارد يا خير؟ و اينکه آيا تفاوتي ميان ورزشکاران و غير ورزشکاران در انتخاب نوع فعاليت فراغتي در اين دسته بندي وجود دارد؟ بنابراين پژوهش حاضر علاوه بر نظم دادن شکل هاي چهارگانه اوقات فراغت ، اين تقسيم بندي را بين افراد ورزشکار و غير ورزشکار مقايسه ميکند.
کاشاني (١٣٨٩) در پژوهش خود نشان داد نوع رشته ورزشي (تماسي و غير تماسي)، اثر معنيداري بر ميزان سرسختي ذهني ورزشکاران ايجاد ميکند و اين مسأله باعث گرايش محسوس آنان به فعاليت هاي فراغتي جدي ميشود تا بتوانند به وسيله ي آن ذهن پر چالش خود را به آرامش برسانند.