چکیده:
جلیل آهنگرنژاد، شاعری از گیلانغرب است که شعرش بازتابی از محیط و طبیعت کوهستانی و زیبای منطقۀ وی است. شاعر در دیوان «نرمهواران» از عناصر طبیعت مانند: بهار (وههار)، گنجشک (ملوچگ) و ... بهره گرفته است. وی به خوبی از رنگها بویژه کال (سبز کمرنگ) در شعر خویش استفاده کردهاست. تشخیص، حسامیزی و تکرار در شعر وی بسامد درخور توجهی دارد. شاعر در زمینۀ هنجارگریزی واژگانی و استفاده از کلمات قدیمی که رونق پیشین را از دست دادهاند، کوشیدهاست. مقالۀ حاضر بر آن است با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی به بررسی و تبیین کاربرد این عناصر در دیوان «نرمهواران» بپردازد.
خلاصه ماشینی:
در منابع معتبر علمي و اينترنتي تنهژا دو مطلژب در وبگژاه بلوط )که در حوزٔە ادبيات کردي فعاليت ميکند( دربارٔە شژاعر يافتژه شژد: نقژدي کوتژاه بژا عنژوان »نقدي بر کتاب نرمه واران « اثر رضا موزوني )١٣٣١( که در آن به کوتاهي به معرفي شاعر و برخژي ويژگيهاي شعري وي پرداخته است و ديگر، »شناسنامۀ تلخ سرگرداني، نقژدي بژر مجموعژه شژعر »رووژ« اثر جليل آهنگرنژاد« به قلم نصرت اله بابايي )١٣٣٣( که در وبگاه نامبرده نمايژه شژده و در آن نقدي بر مجموعۀ ديگر از اين شاعر پرداخته است ؛ اّما مقاله اي که به صورت علمي و مفصل بژه بررسي ديوان نرمه واران پرداخته باشد، يافت نشد.
در مصراع دوم شاعر اضافۀ تشبيهي تير شه و )تير شب ( را بکار برده است ؛ البته اطلاق اضافۀ تشبيهي بر اين ترکيب زماني صحيح اسژت کژه منظژور از شژب سياهي آن باشد که در آن صورت شب خود مجاز از تاريکي است .
مگر تو هس تي که با چرخ چشمان نازت ، چرخ ماه و سال آسژمان را ميچرخاني؟ در مصراع زير شاعر استعارٔە نس يم ناز خوه روه ده ر)نس يم ناز صبحگاهي( را بکار برده اسژت کژه اين استعاره از نوع استعارٔە مطلقه و ساختوارٔە آن »مشبه به + ملائمات مشبه به و مشژبه )شميس ژا، ١٣٣٢: ١٢٦( است .
شاعر در مصراع زير ترکيب وصفي »چه و کال « )چشم کال ( را بکار بژرده اسژت کژه کژال در زبژان کردي به معناي سبز کم رنگ ميباشد.