چکیده:
مقدمه: هدف این مطالعه ساخت و اعتباریابی ابزار زبان زندگی و تعیین روایی و پایایی پرسشنامه تدوین شده برای سنجش میزان مهارت استفاده از زبان زندگی می باشد.
مواد و روش ها: این تحقیق توصیفی- پیمایشی از نوع آزمون سازی می باشد که به منظور دستیابی به میزان استفاده افراد از مهارت زبان زندگی با استفاده از مولفه های این مهارت شامل مشاهده، احساس، نیاز، تقاضا و همدلی گویه های پرسشنامه ساخته و اعتباریابی شد. با استفاده از روش تحلیل عاملی اکتشافی گویه ها توسط مدرسین این روش مورد داوری تخصصی قرار گرفت و اصلاحات پیشنهادی اعمال گردید. برای به دست آمدن پایایی، پرسشنامه روی 80 نفر اجرا و نتایج اولیه تحلیل شد. سوالات دارای بار عاملی کمتر از ۳۰ درصد حذف و پس از آن پرسشنامه بین 500 نفر از کارکنان یگان ویژه اجرا گردید برای دستیابی به روایی سازه از دو پرسشنامه 1. مهارت های ارتباطی 2. پرسشنامه افسردگی که در مبانی نظری به ترتیب مشابهت (همگرا) و تفاوت (واگرا) بیشتری به مبانی نظری زبان زندگی داشت، استفاده شد.
یافته ها: پس از اجرای پرسشنامه روی 80 نفر و حذف گویه های دارای بار عاملی کمتر از ۳۰ درصد، آلفای کرونباخ 0/94 به دست آمد. پس از اجرا بین 500 نفر آلفای کرونباخ 0/95 به دست آمد. پرسشنامه محقق ساخته با پرسشنامه مهارت های ارتباطی، در سطح معناداری 0/01 رابطه مثبت و معناداری دارد که نشان دهنده روایی همگرا و با پرسشنامه افسردگی بک در سطح معناداری 0/01 رابطه منفی و معناداری دارد که نشانگر روایی واگرا در این پرسشنامه است.
نتیجه گیری: سولات معتبری برای سنجش زبان زندگی وجود دارد و پرسشنامه ساخته شده زبان زندگی دارای روایی و پایایی مناسب برای سنجش میزان مهارت استفاده از زبان زندگی می باشد.
Background: This descriptive survey research aims to develop the
Nonviolent Communication Questionnaire (NVCQ)
Materials and Methods: The subscales' items of NVC including
Observation, Feelings, Needs, Demands and Empathy were validated.
All items were evaluated and established by psychologist. The
first draft of the questionnaire was conducted on 80 individuals and
the data were analyzed. Items with less than 30% load were excluded.
Then, the questionnaire was conducted on 500 Police Special
Force Officers. In order to verify the construct validity, two questionnaires
comprising the Beck Depression Inventory (BDI) and the
Communication Skills (CSQ) were conducted along with the research
questionnaire
Results: The first draft of the questionnaire has conducted on 80
individuals and Items with less than 30% load were excluded from
the questionnaire and the results confirmed the scale validation
(Cronbach's alpha = 0.94). Then, the questionnaire was conducted on
500 Police Special Force Officers (Cronbach's alpha = 0.95). The
results showed significant and negative correlation between the
NVCQ (the researcher-made questionnaire) and the BDI (P = 0.01)
and significant and positive correlation between the NVCQ and the
CSQ (P = 0.01).
Conclusion: The results show that the researcher-made questionnaire
is a valid and reliable questionnaire to measure NVC.