چکیده:
زمینه و هدف : موضوع برچسب گذاری محصولات اصلاح شده ژنتیکی( Genetically Modified) مهم ترین موضوع بحث برانگیز در حوزه این محصولات میباشد. در واقع اختلاف دیدگاه ها بر سر این است که آیا الصاق برچسب بر روی این محصولات که بیانگر تراریخته بودن آن است ، باید اجباری باشد یا این که تولیدکنندگان در این خصوص مختارند؟ ضرورت تبیین این موضوع در این است که مصرف کننده حق دارد بداند آیا محصولی را که خریداری میکند، به صورت طبیعی تولید شده است یا در ساختار ژنتیکی آن تغییراتی صورت گرفته است تا سپس دست به انتخاب آگاهانه محصول بزند. یکی از مناسب ترین شیوه های آگاه سازی مصرف کننده در این خصوص ، الصاق برچسب حاوی تراریخته بودن بر روی محصول مورد نظر است . هدف از این پژوهش این است که با مقایسه دو سیستم برچسب گذاری ایالات متحده و اتحادیه اروپا، بهترین شیوه در خصوص برچسب گذاری محصولات تراریخته تبیین شود. روش : روش تحقیق این مقاله از گونه توصیفی ـ تحلیلی است و اطلاعات مورد نظر با استفاده از فیش برداری گردآوری شده است ، سپس اطلاعات مذکور با توجه به قوانین و مقررات نظام های حقوقی ایالات متحده و اتحادیه اروپا و نیز موافقت نامه های سازمان تجارت جهانی در خصوص برچسب گذاری محصولات تراریخته ، مورد تحلیل قرار گرفته اند. یافته ها: در حال حاضر در رابطه با برچسب گذاری محصولات تراریخته دو سیستم عمده وجود دارد. از یکسو قوانین ایالات متحده هیچ گونه الزامی را در خصوص برچسب گذاری این محصولات اعمال نمینماید (برچسب گذاری اختیاری)، اما از سوی دیگر اتحادیه اروپا به طور سختگیرانه ای تولیدکنندگان را ملزم به برچسب گذاری محصولات مزبور مینماید (برچسب گذاری اجباری). بحث و نتیجه گیری: نهایتا آنچه از بررسی رویکردهای مختلف استنباط میشود، این است که با توجه به دو حق اساسی مصرف کننده ، یعنی حق دانستن و نیز حق انتخاب ، باید رویکرد اتحادیه اروپا، یعنی سیستم برچسب گذاری اجباری را، مناسب ترین شیوه موجود در خصوص برچسب گذاری محصولات تراریخته دانست .
Background and aim: One of the most important and still controversial
issues on genetically modified food products is whether such products
should be labeled. The main disagreement is over the necessity of mandatory
regulation on labelling GM food products. U.S. and EU genetically modified
food labelling regulations are clearly at odds with one another. Comparing
these two different major legal systems (united states and European Union
are both among the largest producers of GM food products), this paper tries
to examine which of them appears to be a more efficient perspective on
labelling GM food products.
Method: The method used in this Article is descriptive-analytical. Data
have been collected by taking notes from relevant sources and have been
analyzed with regard to the U.S. and E.U. legal systems and WTO
agreements about GMO’s labelling.
Findings: There are generally two approaches on GM food’s labelling
subject; On the one hand, the EU legal system recognizes labelling as a tool
to make an informed choice for consumers. Setting mandatory labelling
regulations, therefore, seems to be necessary. Consequently, the EU set strict
regulations forcing producers to label their GM food products. On the other
hand, the U.S., considers GM food as being no different from non-GM food.
Labelling of GM food, thus, appears to be unnecessary.
Conclusion: Considering the importance of consumer’s right to know
and their right to choose, it seems that EU perspective on labeling GM food
products is a better and more efficient one.
خلاصه ماشینی:
روش : روش تحقیق این مقاله از گونه توصیفی ـ تحلیلی است و اطلاعات مورد نظر با استفاده از فیش برداری گردآوری شده است ، سپس اطلاعات مذکور با توجه به قوانین و مقررات نظام های حقوقی ایالات متحده و اتحادیه اروپا و نیز موافقت نامه های سازمان تجارت جهانی در خصوص برچسب گذاری محصولات تراریخته ، مورد تحلیل قرار گرفته اند.
بحث و نتیجه گیری: نهایتا آنچه از بررسی رویکردهای مختلف استنباط میشود، این است که با توجه به دو حق اساسی مصرف کننده ، یعنی حق دانستن و نیز حق انتخاب ، باید رویکرد اتحادیه اروپا، یعنی سیستم برچسب گذاری اجباری را، مناسب ترین شیوه موجود در خصوص برچسب گذاری محصولات تراریخته دانست .
در این نوشته ابتدا در بخش نخست ، مقررات موجود در خصوص برچسب گذاری محصولات تراریخته در اسناد بین المللی (نظیر کنوانسیون کارتاهنا)، موافقتنامه های سازمان تجارت جهانی، مقررات اتحادیه اروپا و مقررات ایالات متحده ، مورد ارزیابی قرار گرفته ، سپس در بخش دوم ، با توجه به دلایل ارائه شده ، از بین دو سیستم برچسب گذاری اختیاری و اجباری، مناسب ترین سیستم برچسب گذاری تبیین شده است .
S. Challenge to the European Commission’s Labeling Requirements for Food Products Containing Genetically-Modified Organisms.
Finding a Compromise in the Debate over Genetically Modified Food: An Introduction to a Model State Consumer Right-To-Know Act. Boston University Journal of Science & Technology Law 2003; 9(1): 156-164.
Labeling Genetically Modified Food-Comparative Law Studies from Consumer’s Perspective.