چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر کافئین بر انگیختگی، فعال سازی و عملکرد حرکتی پرتاب دارت است . در مطالعات اخیر، "انگیختگی"به عنوان حالت انرژتیک فرد در لحظه ای خاص و "فعال سازی"، به صورت تغییر در سطح انگیختگی از سطح پایه به موقعیت انجام دادن تکلیف معرفی شده که هر دو در فعالیت الکتریسیته پوست منعکس میشود و به کمک سطح هدایت الکتریکی پوست قابل اندازه گیری است . از این دیدگاه ، انگیختگی ارتباطی با عملکرد ندارد و فقط حالت فعال سازی است که کیفیت عملکرد را پیش بینی میکند. بدین منظور از کافئین خوراکی با دز (٢٥٠ میلی رم ) به صورت مطالعه تصادفی، کنترل - دارونما با اندازه های تکراری استفاده شد. تجزیه و تحلیل سطح هدایت الکتریکی پوست (SCL) ٣٠ دقیقه پس از جذب کافئین و عملکرد پرتاب دارت انجام گرفت . یافته ها از افزایش SCL و فعال سازی در شرایط مصرف (کافئین نسبت به شرایط کنترل ) حکایت میکرد، اما تاثیر معناداری بر عملکرد پرتاب دارت مشاهده نشد. همچنین ، بین فعال سازی با عملکرد رابطه معناداری وجود نداشت . نتایج با توجه به فرضیه های اخیر و نظریه ها درباره مصرف دارونما و نیز انگیختگی و عملکرد مورد بحث قرار گرفته است .
خلاصه ماشینی:
تا کنون پژوهش هاي بسياري براي کشف رابطه بين انگيختگي و عملکرد انجام گرفته و آراي بسياري 1- Arousal 2- Skin Conductance Leve 3- Performance نيز در اين مورد ارائه شده است که در اين ميان ميتوان به فرضيه سائق ١، فرضيه يوي وارونه ٢، مدل فاجعه ٣، مدل محدوده انفرادي عملکرد بهينه ٤، فرضيه بازگشتي ٥،...
بري و همکاران (٢٠٠٤) انتظار خود را از يافتن ارتباط فعال سازي با مقياس هاي عملکرد به روشني بيان کردند و براساس پيش بيني آنان ؛ انگيختگي 1- Tremayne P, Barry RJ 2- Bilz 3- Shepperd et al 4- Demoja et al 5- Swain & Jones 6- Activation 7- Pribram and McGuiness با پاسخ هاي فيزيولوژيک مرتبط است ، نه با پاسخ هاي رفتاري (١١).
سطح جدول ١، ميانگين انگيختگي (سطح هدايت الکتريکي پوست )، فعال سازي و عملکرد حرکتي را در شرايط مصرف کافئين ، دارونما و کنترل نشان ميدهد.
ميانگين و انحراف استاندارد انگيختگي، فعال سازي، و عملکرد حرکتي {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} نتايج تحليل واريانس تکراري نشان داد که بين ميزان انگيختگي در زمان مصرف کافئين ، دارونما، و کنترل با ٠/٠٠٤ =P، ٦/٣٤ =F در آزمون کرويت تفاوت معناداري مشاهده شد.
نتايج اين پژوهش از تأثير معنادار مصرف کافئين در مقايسه با شرايط کنترل ، بر سطح انگيختگي و فعال سازي حکايت ميکند.
1- Vase همچنين ، اين پژوهش نشان داد که مصرف کافئين ، در مقايسه با شرايط کنترل ، منجر به افزايش SCL به عنوان شاخص انگيختگي ميشود.