چکیده:
پژوهش حاضر با هدف مطالعه اثربخشی آموزش مهارتهای خودآموزی بر مشکلات دست خط دانش آموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی انجام شد. روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانش آموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی پایه های دوم تا ششم ابتدایی مدارس عادی شهرستان خرامه در سال تحصیلی ٩٤-١٣٩٣ بودند که از بین آنها نمونه ای به حجم ٣٢ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جاگماری شدند، به طوری که هر گروه ١٦ نفر بودند. از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد و گروه آزمایش مداخله آموزش مهارتهای خودآموزی (مایکنبام و گودمن ، ١٩٧١) را در ١٥ جلسه دریافت کردند در حالی که گروه کنترل این مداخله را دریافت نکردند و در پایان برای هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. برای سنجش مشکلات دست خط از سیاهه محقق ساخته مشکلات دست خط (کشاورزی، ١٣٩٤) استفاده شد. دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس تکمتغیره و تحلیل کوواریانس چندمتغیره تحلیل شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای خودآموزی بر بهبود مشکلات دست خط و خردهمولفه های آن(خطاهای دست خط و خطاهای وضعیت بدن هنگام نوشتن ) تاثیر معنی دار داشته است (٠٠١>p). بنابراین اجرای مداخله ١ . کارشناس ارشد روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی دانشگاه شیراز ٢ . نویسنده مسئول: استادیار بخش آموزش کودکان استثنایی دانشگاه شیراز bahareman@shirazu.ac.ir آموزش مهارتهای خودآموزی در بهبود مشکلات دست خط دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی موثر است
خلاصه ماشینی:
جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانش آموزان پسر دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی پایه های دوم تا ششم ابتدایی مدارس عادی شهرستان خرامه در سال تحصیلی ٩٤-١٣٩٣ بودند که از بین آنها نمونه ای به حجم ٣٢ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش جاگماری شدند، به طوری که هر گروه ١٦ نفر بودند.
همانگونه که ملاحظه شد روش آموزش خودآموزی در بسیاری از کشورها به طور وسیعی مورد استفاده قرار می گیرد، در ایران نیز پژوهش هایی در زمینه خود- آموزی بر بهبود اختلال نارسایی توجه -بیش فعالی (مرادی و همکاران، ١٣٨٧)، اختلال سلوک (هاشمی ، اقبالی و محمود علیلو، ١٣٨٨)، اضطراب (موسوی، ١٣٩١)، حل مسأله ریاضی (بختیاری اسفندقه ، مولوی و ملکپور، ١٣٨١؛ غباریبناب، نصرتی و غلامحسین زاده،١٣٩٣؛ جلیل آبکنار و همکاران، ١٣٩١) صورت گرفته و نتیجه همه پژوهش ها حاکی از مثبت بودن این شیوه آموزشی در بهبود شرایط موجود بوده است .
سؤال نخست پژوهش : آیا آموزش مهارتهای خودآموزی بر مشکلات دست خط دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی تأثیر معنی داری دارد؟ از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره برای پاسخ به سؤال مذکور استفاده شد که نتایج تحلیل در جدول ٣ ارایه شده است .
یافته های پژوهش نشان داد که آموزش مهارتهای خودآموزی بر مشکلات دست خط دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی تأثیر معنی داری داشته است .
یعنی آموزش مهارتهای خودآموزی باعث کاهش مشکلات دست خط دانش آموزان دارای ناتوانی یادگیری ویژه با نوع نارسانویسی شده است .