چکیده:
مالتیپل اسکلروزیس، نوعی بیماری مزمن و پیشرونده عصبشناختی و یکی از شایعترین بیماریهای مزمن سیستم عصبی مرکزی است. ازجمله ویژگیهای اصلی بیماری مالتیپل اسکلروزیس، میتوان به علایم تخریب و از دست دادن توانایی تحرک، مشکلات مربوط به بینایی، اختلال در کارکرد شناختی، خستگی و کاهش سطح انرژی فرد اشاره کرد که منجر به تهدید کیفیت زندگی و تخریب خودکارآمدی در افراد مبتلا میشود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مداخله روانی- آموزشی بر کیفیت زندگی و خودکارآمدی افراد مبتلا به بیماری مالتیپل اسکلروزیس بود. روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی و طرح پژوهش پیشآزمون پسآزمون با گروه کنترل بود. تعداد 24 نفر از بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس در دو گروه قرار گرفتند (12 نفر در گروه آزمایش و 12 نفر در گروه کنترل). از شرکتکنندگان خواسته شد به مقیاس کیفیت زندگی (SF-36) و مقیاس خودکارآمدی بیماران مالتیپل اسکلروزیس (مالتیپل اسکلروزیسSE) پاسخ دهند. سپس افراد گروه آزمایش تحت مداخله روانی- آموزشی به مدت 8 جلسه هفتگی150 دقیقهای و یک روز تمرین ذهن آگاهی قرار گرفتند و افراد گروه کنترل تنها درمان دارویی را ادامه دادند. سپس هر دو گروه مجددا پرسشنامهها را تکمیل نمودند. تحلیل دادهها نشان داد که مداخله روانی- آموزشی، کیفیت زندگی و خودکارآمدی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس را بهطور معنادار افزایش میدهد. بر اساس یافتههای این پژوهش نتیجه گرفته میشود که مداخله روانی- آموزشی میتواند بهعنوان یک درمان مکمل مناسب و تأثیرگذار برای افراد مبتلا به بیماری مالتیپل اسکلروزیس مورداستفاده قرار بگیرد.
خلاصه ماشینی:
"درواقع بیشتر پژوهشهای متمرکز بر تأثیرات روانشناختی این بیماری شیوع بالای افسردگی و اضطراب و کاهش کیفیت زندگی این افراد را نشان دادهاند (اوستاکولی، کارلتو، بورقی، کاوالو، روسی، زافرانیری 7 و همکاران، 2013؛ بیات، روتس چایلد، ریسکیند، لونت و هانت 8 ، 2011؛ مور، هیرست، هاردینگ، کلارکسون، پیکرسگیل و روبرتسون 9 ، 2012؛ به نقل از کارلتو، بورقی، فرانکونه، اسکاولی، برتینو کاوالو و همکاران، 2016) Central nervous system (CNS) Demyelination Prognosis Relaxation Quality of life Adaptive needs Ostacoli, Carletto, Borghi, Cavallo, Rocci, Zuffranieri Byatt, Rothschild, Riskind, Ionete, Hunt Moore, Hirst, Harding, Clarkson, Pickersgill, Robertson ارزیابی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس میتواند به بررسی و سنجش اثربخشی درمانهای دارویی و غیردارویی در آنان کمک کند (میشل و همکاران، 2005).
محتوای اصلی جلسات بر اساس مدل استاندارد هشت جلسهای ذهن آگاهی (کابات زین، 2003) طراحی و تغییراتی متناسب با شرایط فرهنگی جامعه ایرانی و همچنین هماهنگ با شرایط ویژه بیماران مبتلا Expanded Disability Status Scale (EDSS) Psychosis Quality of life Multiple Sclerosis Self-Efficacy Scale (مالتیپل اسکلروزیسSE) به بیماری مالتیپل اسکلروزیس، زیر نظر مربی رسمی مرکز ذهن آگاهی ماساچوست آمریکا و همچنین پزشک فوقتخصص مغز و اعصاب در آن اعمال گردید.
نتایج پژوهش حاضر همچنین نشان داد که بهکارگیری مداخله روانی- آموزشی، علاوه بر بهبود کیفیت زندگی، به افزایش سطح خودکارآمدی افراد مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس نیز منجر شده است."