تضییع «حق حیات وحش» در «باغ وحش» مقاله

چکیده:

آیا هرگز از خود پرسیده­ایم که بر آن حیوان مقتدر آزادی که هم اکنون در قفسی کوچک و آلوده؛ نگه­داشته می­شود تا ما آدمیان، به تماشای او بنشینیم و گاه غذایی یا تنقلاتی به سویش پرتاب کنیم و او را به سخره بگیریم؛ چه می­رود؟ آیا هرگز از خود پرسیده­ایم که لحظه­ها و ساعات پرنده­ای تیزبال و ستیغ آسمان نشین و همدم بلندای کوه و گستره دشت؛ در قفسی تنگ و کوچک که برایش زندانی بیش نیست چه­گونه بر وی می­گذرد؟ آیا همه «حق حیات» و «حق آزاد زیستن» از آن ما- اشرف مخلوقات- است؟ همه آن چه در این نوشتار خواهد آمد گسترش همین پرسش و یافتن پاسخی برای آن است: باغ وحش موجب تضییع «حق حیات وحش» است.

خلاصه ماشینی:

از سوی دیگر می توان پرسید که چرا باید آن «خیر» یا «شر» را که در سوره زلزال از آن یاد شده است به خیر و شری منحصر کنیم که در حق آدمیان روا داشته می شود: «فمن یعمل مثقال ذره خیرا یره و من یعمل مثقال ذره شرا یره » آیا منظور از خیر و شر در حق هر که – حتی حیوان - روا داشته شود نیست ؟ آیا آدمی چه بسیار که به جای «ذره »، خروارها شر و ستم در حق حیوان روا نمی دارد؟ ٣- نگاهی به روایات روایات نیز برای حیوانات حقوق خاصه ای را درنظر گرفته اند. حال می پرسیم که آیا نگهداری - نه محافظت - از حیوانات در باغ های وحش به شکلی که امروزه در کشور ما متداول است و در بسیاری از موارد باعث تضییع حقوق حیوان می گردد مصداق ضرر محسوب نمی شود؟ ٤-٢- قاعده اتلاف و تسبیب فقهای امامیه در بحث از قاعده اتلاف آنجا که از مستندات این قاعده سخن رانده اند به روایاتی استناد جسته اند که مطابق آنها، هرکس که حیوانی را بیهوده به قتل رساند ضامن قیمت حیوان بوده و از باب مجازات باید چند ضربه شلاق بخورد و در صورت عمدی نبودن ، باید قیمت حیوان را پرداخت کرده و ضامن کاهش بهای حیوان خواهد بود؛ از جمله در روایتی از قول امام علی (ع ) آمده است : «إنه قضی فی من قتل دابه عبثا أو أفسد...