چکیده:
هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسي ميزان تداخلات دارويي بالقوه در بين بيماران سالمند بستري در بخش مراقبت هاي ويژه بيمارستان شهيد باهنر كرمان طراحي و انجام گرديد .
روش بررسي: در مطالعه مقطعي حاضر نسخ 24 ساعت اول تمامي بيماران سالمند بستري در بخش مراقبت هاي ويژه از تاريخ 1/1/88 تا 1/1/89 از نظر تعداد و نوع تداخلات دارويي و عواملي از قبيل تعداد داروهاي دريافتي ، سن ، جنس ، مدت زمان بستري در بخش مراقبت هاي ويژه و تعداد پزشكان تجويز كننده دارو مورد بررسي قرار گرفت . به منظور تعيين تعداد و نوع تداخلات داروي از كتاب مرجع تداخلات دارويي Facts استفاده گرديد و به منظور تجزيه و تحليل آماري داده ها در نرم افزار آماري SPSS 18 متناسب با اهداف پژوهش از آمار توصيفي ، آزمون هاي آماري همبستگي پيرسون ، تي مستقل و آناليز واريانس استفاده شد .
يافته ها: در مجموع 77 قلم داروي متفاوت در نسخ بيماران مشخص گرديد و در كل 394 مورد تجويز دارو در نسخه ها يافت شد كه به طور متوسط سهم هر بيمار ، 62/ 5 دارو (5/1 SD= ) بود . در مجموع بررسي داروهايي كه بيماران بخش مراقبت هاي ويژه در 24 ساعت اول دريافت كرده بودند ، 108 مورد تداخل دارويي يافت گرديد . از نظر نوع تداخل تداخلات تاخيري ( Delayed ) ، متوسط ( Moderate ) و امكان پذير ( Possible ) بيشترين درصد تداخلات را به خود اختصاص داده بودند. چهار مورد تداخل دارويي ماژور رخ داده به ترتيب بين 1) سايميتيدين و متادون 2 ) فورسمايد و آميكاسين 3) فني توئين و دوپامين و 4 ) هپارين و آسپيرين رخ داده بود . نتايج آزمون همبستگي پيرسون نشان دهنده ارتباط معنادار بين تعداد تداخلات دارويي با تعداد داروي تجويز شده بود . نتايج آزمون آناليز واريانس يكطرفه نيز نشان داد كه ميانگين تعداد تداخلات دارويي در بيماراني كه با بهبودي از بخش مرخص شده بودند بيشتر از ساير بيماران بود .
نتيجه گيري: بيماران سالمند بستري در بخش مراقبت هاي ويژه در خطر بالايي از تداخلات دارويي قرار دارند كه اين امر مستلزم توجه بيشتر تيم درماني به اين موضوع مي باشد .