چکیده:
هدف: كوتاهي اندام تحتاني (LLD) از جمله مشكلاتي است كه تغييراتي را در پارامترهاي مختلف از جمله توزيع فشار كف پايي حين گام برداري به وجود مي آورد. از اين رو هدف اين تحقيق برسي تقارن در پارامترهاي منتخب توزيع فشار كف پايي سالمندان غير ديابتي داراي كوتاهي پا (LLD) بود.
روش برسي : 21 سالمند داراي كوتاهي اندام (1.5 تا 3 سانتي متر) شهرستان اصفهان به صورت نمونه ي در دسترس در اين تحقيق مشاركت نمودند. فشار كف پايي و پارامترهاي مرتب با آن با استفاده از پلت فرم EMED مدل ( Emed 1 ST4 platform ) در 5 گام مورد اندازه گيري قرار گرفت. از 5 گام مذكور براي هر پا سه گام ميانگين گيري شد و پس از تقسيم كف پا به 11 ناحيه، حداكثر فشار، نيرو، سطح تماس، زمان تماس، انتگرال فشار-زمان و انتگرال نيرو زمان در هر ناحيه مورد محاسبه قرار گرفت. از آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) براي گزارش ركوردها، از آزمون t وابسته براي مقايسه ي پارامترهاي پاي كوتاه و بلند (P≤0.05) و از شاخص تقارن (SI%) نيز براي برسي وضعيت تقارن در پارامترهاي منتخب فشار كف پايي استفاده شد.
يافته ها: نتايج حاصل از آزمون t وابسته به جز سطح تماس در ناحيه ي فورفوت و انگشتان 3، 4 و 5 (P<0.05) هيچگونه اختلاف معناداري را بين دو سمت كوتاه و بلند نشان نداد. شاخص تقارن (SI%) نيز نشان داد كه در ناحيه ي پاشنه ي سمت كوتاه زمان تماس كمتر، در ناحيه ي ميد فوت سمت كوتاه نيرو و فشار كمتر و در ناحيه ي فورفوت كوتاه فشار بيشتر مي باشد.
بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج اين تحقيق به نظر مي رسد كه زمان تماس اوليه و پذيرش وزن در پاي كوتاه كاهش مي يابد كه اين فرايند موجب افزايش فشار ناحيه ي فورفوت در مرحله ي قبل از پوش آف شده و متاتارسال ها را در معرض خطر استرس فركچر قرار مي دهد. به همين منظور براي برطرف نمودن اين مشكل و اصلاح الگوي گام برداري پاي كوتاه استفاده از كفي هايي كه ارتفاع معقولانه اي به پاشنه و در نتيجه زمان تماس مي دهند پيشنهاد مي شود.