چکیده:
هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش حل مسئله اجتماعی بر خودکنترلی، خودکارآمدی و تکانشوری دانش آموزان مستعد اعتیاد می باشد. روش: روش تحقیق از نوع آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. برای این منظور 50 نفر از دانش آموزان پسر دارای استعداد اعتیاد از بین دبیرستان های مشکین شهر از طریق پرسش نامه استعداد اعتیاد شناسایی و بطور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. مقیاس های خودکنترلی، خودکارآمدی و تکانشوری قبل و بعد از آموزش حل مسئله اجتماعی توسط دانش آموزان تکمیل شد. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش حل مسئله اجتماعی قرار گرفته و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش حل مسئله اجتماعی موجب افزایش خودکنترلی، و خودکارآمدی؛ و کاهش تکانشوری در دانش آموزان دارای استعداد اعتیاد شد. نتیجه گیری: این نتایج حاکی از اثربخشی آموزش حل مسئله اجتماعی بر متغیرهای روان شناختی در افراد مستعد اعتیاد می باشد. لذا پیشنهاد می شود از این آموزش به منظور پیشگیری از اعتیاد در مدارس استفاده شود.
Objective: The present study aims to evaluate the effectiveness of social problem-solving in self-control، self-efficacy and impulsivity in students with addiction potential.
Method: An experimental research design with pretest-posttest control group was employed for the conduct of this study. For this purpose، 50 high school students with addiction potential were identified from Meshkinshar high schools through Addiction Potential Scale and were randomly divided into control and experimental groups. Self-control، self-efficacy، and impulsivity scales were completed by students before and after social problem-solving training. The experimental group received eight training sessions of social problem-solving and the control group received no intervention.
Results: The results showed that social problem-solving training leads to the increase of self-control and self-efficacy and the reduction of impulsivity in students with addiction potential.
Conclusion: These results suggest the effectiveness of social problem-solving training in psychological variables among the individuals with addiction potential. Therefore، it is recommended that this training be used to prevent addiction in schools.
خلاصه ماشینی:
"لـذا این پژوهش در صــــدد پاسـخگویی به این سـؤال اسـاسـی است که آیا آموزش حل مسئله اجتماعی بر نگرش نسبت به / مواد، خودکنترلی، خودکـارآمـدی و تکانشـــوری دانش آموزان دارای اســـتعداد اعتیاد تأثیر دارد؟ / روش جامعه ، نمونه و روش نمونه گیری روش پژوهش از نوع مـداخلــه ای و بــه روش آزمــایشـــی از نوع پیش آزمون -پس آزمون بــا گروه کنترل میباشــد.
Koolhaas, Groothoff, Boer, Klink, Reinecke, Silva, amp; March amp; Brouwer 2.
Williams, Daros, Graves, MC Main, Links, amp; Ruocco روی دانش آموزان کلاس های انتخاب شــده اجرا و ســـپس ٥٠ نفر از میان دانش آموزانی که دارای نمره بـالا در مقیـاس اســـتعداد اعتیاد (نمره برش ٥٠ به بالا) بود، انتخاب و به صـــورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گروه کنترل (هر گروه ٢٥ آزمودنی) گمارده شدند.
Barratt, Stanford, Kent, amp; Dunn, Jacobs, amp; Rogers Felthous جدول ٢: آماره های توصیفی متغیرهای مورد مطالعه به تفکیک گروه ها و نوع آزمون گروه کنترل گروه آزمایش متغیـرهـا میانگین انحراف استاندارد میانگین انحراف استاندارد پیش آزمون ٥٩/٧٦ 6/02 63/64 4/34 خودکنترلی پس آزمون ٥٩/٨٤ 4/66 67/16 4/06 پیش آزمون ٨٥/٢٤ 8/04 87/92 12/99 تکانشوری پس آزمون ٨٢/٦٤ 70/64 12/63 10/94 پیش آزمون ٦٩/٥٢ 8/98 76/04 9/05 خودکارآمدی پس آزمون ٦٧/٩٢ 93/28 14/28 4/1 برای بررســـی تفـاوت بین گروه هـا در مورد افزایش خودکنترلی، خودکـارآمـدی و کاهش تکانشـگری در اثر آموزش حل مسـئله اجتماعی میبایســتی از تحلیل کواریانس تک متغیری اســـتفـاده شـــود.
بحث و نتیجه گیری پژوهش حـاضـــر بـا هدف بررســـی اثربخشـــی آموزش حل مســـئله اجتماعی بر خودکنترلی، خودکـارآمـدی و تکانشـــگری در دانش آموزان دارای اســـتعداد اعتیاد انجام شـــده اســـت ."