چکیده:
تعهد به همسر و ازدواج، يكي از مهمترين عوامل تضمين كننده تداوم ازدواج و تحكيم بنيان خانواده است كه به دليل افزايش روز افزون معاشقه نامشروع و طلاق در دو دهه اخير، در مطالعات نوين خانواده و ازدواج، بسيار مهم تشخيص داده شده است. هدف اين پژوهش، بررسي تاثير واقعيت درماني گلاسر بر تعهد شخصي زوجين بود. روش اين پژوهش، شبه آزمايشي با استفاده از پيش آزمون- پس آزمون و گروه آزمايش و گواه بود. اعضاي نمونه اين پژوهش، 32 زوج ناسازگار از زوجين داوطلب مراجعهكننده به مراكز مشاوره و مداخله در بحران شهرستان خميني شهر، اصفهان بودند كه پس از انتخاب، به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (16 زوج) و گواه (16 زوج) گمارده شدند. اعضاي گروه آزمايش در 9 جلسه زوجدرماني گروهي طي مدت زمان دو ماه شركت نمودند. متغير وابسته، تعهد شخصي بود كه توسط پرسشنامه ابعاد تعهد آدامز و جونز (1997) ارزيابي شد. براي تجزيه و تحليل دادهها از روش تحليل كوواريانس استفاه شد. نتايج اين پژوهش نشان داد كه واقعيتدرماني گلاسر، تعهد شخصي زوجين را افزايش داده است (001/0(P ≤ . ولي بين زنان و مردان از نظر ميزان تعهد شخصي برحسب جنسيت، تفاوت معني داري وجود نداشت. در مجموع نتايج اين پژوهش نشان داد كه مفهوم تعهد كه تاثير محافظت كننده آن در پژوهش هاي متعدد خارجي و شمار محدودي پژوهش داخلي به اثبات رسيده است، مي تواند در كاهش و پيشگيري از معضلات و آسيب هاي مختلف حوزه خانواده مانند طلاق و عهدشكني زناشويي، موثر باشد.
Commitment to his wife and marriage is one of the most important factors to ensure the continuity of marriage and family bonds that come due to increasing infidelity and divorce in the past two decades، a new study of marriage and family، diagnosed is very important. The purpose of this research was to examine the effect of Glaser's reality therapy on marital commitment of couples. The method of this research was quasi experimental design with pre test، post test and control group. The sample was 32 couples of non adapted couples who referred to counseling and crisis intervention centers in Khomeini shahr of Isfahan. They were randomly placed in experimental (16 couples) and control (16 couples) groups. The independent variable was reality therapy in 9 Sessions over a period of 2 months. The dependent variable was personal commitment that evaluated by the dimensions of commitment inventory of Adams and Jones (1997). The data analysis was performed by analysis of covariance (MANCOVA). personal commitment that evaluated by the dimensions of commitment inventory of Adams and Jones (1997). Results showed that Glaser's reality therapy increased personal commitment of couples (P ≤0/001). But the men's and women's participants didn’t have a significant difference in personal commitment. All in all results of this research showed that personal commitment factor which its protective effect in variety of foreign studies and so few native ones has been proven، can be effective in decreasing and preventing of problems and threats of family as divorce and marital infidelity.
خلاصه ماشینی:
استرنبرگ (1984، 1986، 1988، 1997)، با ارائه مدل سه وجهی عشق، سومین رأس مثلث را، تعهد نامگذاری نمود که به تصمیم گیری زوجین در مورد اقامت کردن و در کنار همدیگر بودن اشاره دارد که تعهد در شکل کوتاه مدت، رابطه با یک شریک معین و در شکل بلند مدت، عاملی برای حفظ تداوم و بقای روابط عاشقانه است (قمرانی و عباسی مولید، 1387).
از آنجایی که نخستین گام به منظور بهبود بخشیدن به روابط زناشویی سالم، برنامه های آموزشی زود هنگام است و از سوی دیگر، اثر بخشی رویکرد واقعیت درمانی تاکنون در بهبود روابط زناشویی و کاهش بسیاری از مشکلات زناشویی به تأیید رسیده است، از این رو انجام پژوهشی به منظور تعیین میزان اثر بخشی رویکرد مذکور بر تعهد شخصی زوجین لازم و ضروری به نظر می رسد.
یافتههای پژوهش دیگری پیرامون تأثیر زوج درمانی گلاسر نشان میدهد که این رویکرد توانسته است مشکلات روان شناختی ناشی از ضربه خیانت و عهد شکنی همسر را کاهش داده و موجبات افزایش روابط محبت آمیز و صمیمانه زوجین با یکدیگر را فراهم آورد (فرح بخش و قنبری، 1385).
در مورد دلایل احتمالی تأثیر واقعیت درمانی بر افزایش تعهد شخصی می توان به این مسأله اشاره کرد که مطابق با دیدگاه گلاسر، تخریب و ویران سازی ازدواج حاصل یک روان شناسی کنترل بیرونی پیشرفته در روابط زناشویی است.
The conceptualization of marital commitment: An Integrative Analysis, Journal of Personality and Social Psychology, 72, 5, 1177- 1196.
New York: Harper & Row. Glasser, W.