چکیده:
هدف از اجرای این تحقیق، مقایسه اثربخشی درمان اسلامی و درمان شناختی-رفتاری در کاهش علائم مبتلایان به اختلال وسواس فکری - عملی بود. به این منظور از بین بیماران مراجع کننده به مراکز درمانی روانپزشکی و روانشناسی شهر مشهد که توسطروانپزشکیا روانشناس مسئول مرکز درمانی اختلال وسواس فکری - عملی آنان تأیید شده بود، تعداد 45 نفر به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور تصادفی در سه گروه درمان اسلامی، درمان شناختی- رفتاری و گروه کنترل گمارده شدند. با استفاده از پرسشنامه ییلبراون پیشتست و پستست اجرا شد. جلسات درمانی یک بار در هفته و هر جلسه به مدت یک ساعت و در مجموع 12 جلسه برگزار شد. تحلیل نتایج با استفاده از روش تحلیل واریانس نشان داد که هر دو روش درمان اسلامی و درمان شناختی- رفتاری در کاهش علائم اختلال وسواس فکری - عملی مؤثر بوده و تفاوت معناداری بین آنها دیده نشد.
خلاصه ماشینی:
اوکونر، تودرو، روبیلارد، بورگیت و براول 6 (1999) در مطالعهای، 26 نفر آزمودنی دارای اختلال وسواس فکری- عملی را مورد مطالعه و درمان قرار دادند، آنها با استفاده از مقیاس وسواس فکری- عملی یل-براون این آزمودنیها را قبل و بعد از درمان مورد ارزیابی قرار - Salkoveskis, Richards, & Forrester - Marks, Lilliott, Basoglu, Noshivani, Cohen, & Kasvikis - Foa, Kozak, & McCarty - Franklin, Abramowitz, Levitt - Shafran & Somers - O’ Conner, Todorov, Robillard, Borgeat, & Braul دادند و آنها را در 4 گروه درمانی قرار دادند.
با توجه به همراهی اختلال وسواس با اختلال - Whiteside & Deacon - Serotonin reuptake inhibitors (SRI) - Liebowitz, Davies, Campeas - Frost - Braga Cordioli, Niederaver, & Manfro - Anderson & Rees - Storch, Geffken, Merlo, & Mann افسردگی (صرامی، دوست، امیری، مولوی و اکوچکیان، 2009)، پژوهشهای مختلفی اثربخشی درمان شناختی را بر اختلال افسردگی نیز نشان دادهاند (رزلو، برنال و ریورا- مدینا 1 ، 2008؛ اسمیتس، مینحاجودین و جارت 2 ، 2009؛ شمسایی، رحیمی و زارابیان، 2009؛ سیگل، استینهار، فریدمن، تامپسون و تاسی 3 ، 2011).
تحقیقات نشان داده - Rossello, Bernal, & Rivera-Medina - Smits, Minhajuddin, & Jarrett - Siegle, Steinhauer, Friedman, Thompson, & Thase - Racine, Frick, Carpenter, Strobino, Milligan, & Pugh است که بیماران انتظار دارند به عنوان یک انسان تمام و کامل، یعنی با توجه به همه ابعاد فیزیکی، هیجانی، اجتماعی و معنوی خود و نه به عنوان یک حالت بیمارگونه، مورد توجه قرار گرفته، درمان شوند.