چکیده:
به منظور تعیین سهم مشترک و اختصاصی چهار متغیر عزت نفس کلی، خودپنداره، انگیزش خودتعیین گر، و راهبردهای یادگیری در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، 417 دانش آموز سال اول دبیرستان های شهر سقز (226 پسر و 191 دختر) به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه عزت نفس کلی روزنبرگ، پرسشنامه خودپنداره ساراسوات، مقیاس انگیزش تحصیلی والرند، و پرسشنامه راهبردهای یادگیری پینتریچ و دی گروت، پاسخ دادند. داده ها با رگرسیون چند متغیری تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند که تغییرات پیشرفت تحصیلی از طریق متغیرهای خودپنداره تحصیلی، راهبردهای یادگیری، و انگیزش تحصیلی خودمختار، قابل پیش بینی است.
خلاصه ماشینی:
در تعـدادي از پــژوهش هــا (ارکمـان ١٦، کـانور١٧، هنــدزارت ١٨، بورکـان ١٩، و ســاهان ٢٠، ٢٠١٠؛ هوشمند، ١٣٧٦) همبستگي خودپندارة کلي با موفقيت تحصـيلي، بسـيار پـايين بـوده و ايـن متغيـر 1- Bawman 2- Pintrich 3- DeGroot 4- Gronlick 5- Deci 6- Ryan 7- Marsh 8- Wondimu Ahmad 9- Bruinsma 10- global self-esteem 11- self-concept 12- self-determination motivation 13- self-regulated learning strategies 14- Shavelson 15- Craven 16- Erkman 17- Canver 18- Handesart 19- Borkan 20- Sahan 12 12 نتوانسته است موفقيت تحصيلي را پيش بيني کند.
اهميـت راهبردهاي يادگيري در پيشرفت تحصيلي را اغلب متخصصان ايـن حـوزه از جملـه ، زيمـرمن ٢٦ 1- Sanchez 2- Roda 3- Habner 4- Stanton 5- academic self-concept 6- House 7- Rodriguez 8- Hamachek 9- Byrne 10- Yeung 11- Wilson 12- Trautwein 13- Ludtke 14- Keller 15- Baumert 16- Ireson 17- Hallmas 18- Peixoto 19- Almeida 20- cognitive strategies 21- meta-cognitive strategies 22- resource management strategies 23- Dermitzaki 24- Leondari 25- Goudas 26- Zimmerman 13 13 (١٩٩٠)، پينتــريچ و ديگــروت (١٩٩٠)، و پينتـريچ (١٩٩٩) تأييـد کــرده انــد.
در اين پژوهش ، بيشتر اهميت داشتن راهبردهاي خودتنظيمي و فراشناختي ، در 1- Yahaya 2- Ramli 3- Boon 4- Ghaffar 5- Zakariya 6- Kaur 7- Lee 8- Martinez-Pons 9- Wolters 10- Cheng 11- Matuga 12- Shin 13- Gamon 14- Kosnin 22 22 مقايسه با راهبردهاي شناختي با نتايج پژوهش هاي قبلي ، از جمله ديره (١٣٨٦) و پينتريچ و ديگروت (١٩٩٠)، همخواني دارد.