چکیده:
بنا بر آیه دوم سوره جمعه علم آموزی یکی از اهداف بعثت پیامبر اکرم صله الله علیه و آله وسلم است. ضرورت یادگیری علم، ضرورتی مطلق، فرازمانی و فرامکانی است. اخلاق و علم از نگاه اسلامی، رابطه ای عمیق و ناگسستنی با هم دارند. ضرورت اخلاق دانشجویی آنجایی است که اخلاق گریزی، تاثیر ژرف بر تخریب مبانی اخلاقی جامعه و دور شدن جامعه از مسیر دینی خود دارد. اسلامی شدن دانشگاه ها، نیز در گرو اخلاقی بودن آنهاست. در آموزه های دینی نیز برای دانشجوی مسلمان در حوزه های حرفه ای و عمومی، اخلاقیات ویژه ای مانند بزرگداشت مقام استاد و رعایت ادب، آداب پرسش، مطالعه پیگیر، انجام مذاکرات علمی و عمل به علم و... مطرح شده است؛ تهاجم فرهنگی و توجه یک جانبه به آموزش و کم صبری دانشجو از جمله موانع رشد اخلاق دانشجویی در دانشگاه ها هستند. رعایت اصول اخلاقی دانشجویی، نقش مهمی در انسجام و اتحاد جامعه بشری، امنیت اجتماعی، گسترش دین الهی و تولید دانش و تحقیقات علمی ایفا می کند. در این مقاله از روش کتابخانه ای استفاده شده است.
خلاصه ماشینی:
در آموزههای دینی نیز برای دانشجوی مسلمان در حوزههای حرفهای و عمومی، اخلاقیات ویژهای مانند بزرگداشت مقام استاد و رعایت ادب، آداب پرسش، مطالعة پیگیر، انجام مذاکرات علمی و عمل به علم و...
ازآنجاکه رعایت اصول اخلاقی در شرایط گوناگون و در دانشگاهها و حتی نسبت به دشمن، از شاخصههای تفکر معصومان( است، لذا در دانشگاههای ما نیز الگوی ما در نظام و هویت دانشگاهی، اسلامی بودن دانشگاه است و این، نسبت اخلاق دانشگاه و دانشجو را با اسلام وثیقتر میکند.
همچنین امام زینالعابدین( در رسالة حقوق درباره حقوق استاد و معلم میفرماید: حق کسی که به تو علم میآموزد این است که او را بزرگ بداری؛ و احترام مجلسش را نگاه داری؛ و بهنیکویی به سخنانش گوش فرا دهی؛ و به او روی آوری و در نزد او با صدای بلند سخن نگویی و اگر کسی از او سؤالی پرسید، در جواب دادن به او پیشی نگیری؛ و در محضر او با افراد دیگر سخن نگویی و در نزد او از دیگران غیبت نکنی (صحیفه سجادیه، رساله حقوق).
ازاینرو دانشجویی که با ورود به عرصة دانش، به پیشرفت علمی جامعه و تعالی اخلاق خود نیز توجه دارد، در برابر استادش وظایفی دارد که برخی از این وظایف بدین قرارند: 1-1-1-3.
یکی دیگراز اهداف تواضع در برابر استاد و احترام به دانشمندان علاوه بر اهمیت و ارزشمندی خود «علم»، این است که این کار موجب رشد و پیشرفت علم، و در نتیجه پیشرفت جامعه اسلامی خواهد شد؛ اما متأسفانه بعضا این احترام و تواضع به انحراف کشیده میشود و به جای اینکه موجب ترقی علم و دانش شود، موجب رکود و خمودی آن شده، جامعه را از نوآوریهای علمی باز میدارد (شریفی، 1384، ص 52).