چکیده:
ﯾﮑﯽ از ﻣﺸﺨﺼﺎت ﺑﺎرز ﺟﻮاﻣﻊ ﺟﻬﺎن ﺳﻮم ﺟﻮاﻧﯽ ﺟﻤﻌﯿﺖ آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﯾﻌﻨﯽ ﺟﻤﻌﯿﺘﯽ ﮐﻪ در ﮔﺮوه ﻫﺎی ﺳﻨﯽ ﮐﻤﺘﺮ از ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎل ﻗﺮار دارد. ﺟﻮاﻧﯽ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﭘﺮﺳﻤﺎن ﭘﯿﭽﯿﺪه اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺟﻮاﻣﻊ ﺟﻬﺎن ﺳﻮم ﻗﺮار دارد. اﯾﻦ ﭘﯿﭽﯿﺪﮔﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻋﯿﻨﯽ در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ در اﺑﻌﺎد ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻧﻤﻮد ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻫﻢ در دراز ﻣﺪت و آﯾﻨﺪه ﺑﺴﯿﺎری از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ را ﺑﺎ ﺿﻌﻒ ﯾﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﻣﻮاﺟﻪ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺳﻨﯽ ﺟﻤﻌﯿﺖ ﮐﺸﻮرﻫﺎ ﺑﺎ درﺟﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﮕﯽ آﻧﻬﺎ در ارﺗﺒﺎط اﺳﺖ. ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﮐﺸﻮری ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺗﺮ ﺑﺎﺷﺪ، از درﺻﺪ اﻓﺮاد زﯾﺮ ﭘﺎﻧﺰده ﺳﺎل آن ﮐﺎﺳﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺟﻤﻌﯿﺖ اﯾﺮان در دوره 45-35 ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺟﻮاﻧﺘﺮ ﺷﺪن ﮔﺮاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ و ﺷﺪت ﺟﻮاﻧﯽ در دوره 65-55 ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮاﺳﺎس ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻫﺎی ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠﻞ ﻣﺘﺤﺪ، ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﺟﻬﺎن ﺳﻮﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻤﻬﯿﺪاﺗﯽ را ﺑﺮای اﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ اﺗﺨﺎذ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. در ﻫﻤﯿﻦ راﺳﺘﺎ، ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻪ دوره ﺟﻮانی و مسائل مربوط به این دوره حساس می پردازد.
خلاصه ماشینی:
"چاقی و اضافه وزن اغلب با عوارض و بیماری های جسمانی و روانی از قبیل : فشار خون بالا (فریدمن ، ٢٠٠٢)، دیابت نوع ٢ و مقاوت به انسولین در افراد دیابتی (فریدمن ، خان و دیتز، ٢٠٠١)، افزایش شانس ابتلا به انواع سرطان ها (آلبانس ، ١٩٩٠؛ رز و ونا دیویس ، ٢٠١٠)، سکته های مغزی و قلبی (ایسن من ، میکل ، ولک و بلیر، ٢٠٠٥)، کبد چرم و سندروم متابولیک (ادیبی، کلیشادی، بیهقی، صالحی و طلایی، ١٣٨٨)، بیماری کیسه صفرا (پویریر و دسپرس ، ٢٠٠١)، آسم و تنگی نفس (آلیو آلریک ، ٢٠١٣)، مشکلات رفتاری درونی شده از قبیل : انزواطلبی، افسردگی، اضطراب و شکایات جسمانی (سید امینی، مالک ، مرادی و ممقانی، ١٣٨٨)، کاهش امید به زندگی تا ٧ سال در سن ٤٠ سالگی (پیترز و همکاران ، ٢٠٠٣)، و افزایش آسیب های ورزشی (ریچموند، کانگ و امری، ٢٠١٣) همراه است .
جوانان در این سن قبل از متعهد ساختن خود به مسئولیت های بزرگسالی دوست دارند تحارب زیادی داشته باشند و بیشتر از افراد سنین بالاتر و پایین تر احتمال دارد سیگار بکشند، توتون بجوند، ماریجوانا و داروهای محرک مصرف کنند تا عملکرد شناختی یا جسمانی خود را افزایش دهند (برک، ٢٠٠٧؛ دلویی، ١٣٩٢؛ شارون ، ٢٠١٣)."