چکیده:
ژانرها طبقاتی از انواع یا گونههای محصولات فرهنگی و هنری هستند که در عناصر معینی اشتراک دارند. این عناصر مشترک در حوزه فیلم شامل پیرنگ کلیشهای، صحنه، شخصیتها، سبک و شمایلنگاری میشود. در مطالعات فیلم، ژانر همزمان یک رویکرد صنعتی، شاخصی برای مصرفکننده و مفهومی انتقادی و ابزاری برای نظریهپردازی درباره روابط بین گروههایی از فیلمهاست. در معنای اخیر، ژانرهای فیلم راههای استانداردی برای بازنمایی جنسیت، طبقه، نژاد و قومیت محسوب میشوند. ژانرها نظامهای معنایی و مملو از ارزش میباشند و بنابراین نمیتوان آنها را به مثابه چیزی مجرد و از نظر ایدئولوژیکی خالص به شمار آورد. ژانرها را میتوان در سه سطح صنعت، مخاطب و متن مطالعه کرد و بهویژه در سطح متن، ژانر به مثابه بخشی از فرهنگ عامهپسند ابزار سودمندی برای پرداختن به متون رسانهای از منظری دانشگاهی است. مطالعه ژانر از طریق شش رویکرد اصلی ساختارگرایی، اجتماعی-فرهنگی، اقتصاد سیاسی، زیباییشناختی، شباهتهای خانوادگی و گفتمانی صورت میگیرد.
خلاصه ماشینی:
Quarterly Journal of Radio Television, 2013, Vol. 9, No. 20, 75-100 (تاریخ دریافت : ٩٢/٣/٥ تجدید نظر: ٩٢/٤/١٣ پذیرش نهایی :٩٢/٧/٧) چیستی و کارکردهای ژانر فیلم و رویکردهای مطالعاتی آن * حمیدرضا مدقق ، دکتر سید محمد مهدی زاده چکیده ژانرها طبقاتی از انواع یا گونه های محصولات فرهنگی و هنری هستند که در عناصر معینی اشتراک دارند.
سـینمای هـالیوود بـه طـور خـاص (و همـه سینماها به طور عام ) استوار است بر قراردادهـای ژانـر و انـواع روایـت کـه بـا عناصـر سینمایی و سبک هایی گفته می شوند که با تغییر شکل های عمده یا کم ، در طـول تـاریخ ژانر تکرار شده اند.
در مقابل ، نیوکام با تاکید بـر ایـن کـه فـیلم هـای ژانـری اشـکال بیـانی قدرتمندی هستند و محبوبیت شان در نزد تماشاگران بسیار، به این دلیل است که ژانرهـا به عناوین ، موضوعات ، مشکلات و رویـدادهایی مـی پردازنـد کـه بـه لحـاظ تـاریخی ، اجتماعی و فرهنگی اهمیت دارند، دو رویکرد را در زمینه مطالعات ژانر از هـم تفکیـک می کند.
ویژگـی هـای تکرار و شباهت بین فیلم های یـک ژانـر منجـر بـه ایـن فـرض مـی شـود کـه فـیلم هـا فرمول بندی شده ، کلیشه ای و قالبی هستند.
رویکـرد شـباهت هـای خـانوادگی ، تشابه های موجود بین تعدادی از متون یک ژانر را نشان می دهد اما از ایـن رویکـرد بـه دلیل آن که انتخاب هیچ متنی برای رسیدن به هدف نمی تواند بـی غـرض باشـد، انتقـاد شده است و نیز این که چنین رویکردهایی سبب می شوند که هر متنی شبیه مـتن دیگـر باشد (چندلر، ١٩٩٧).