چکیده:
در اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ، ﻟﺸﮑﺮﮐﺸﯽ ﻫﺎی آﻗﺎ ﻣﺤﻤﺪﺧﺎن ﻗﺎﺟﺎر ﺑﻪ ﻗﻔﻘﺎز و ﺗﺄﺛﯿﺮ آن ﺑﺮ رواﺑﻂ اﯾـﺮان و ﻋﺜﻤـﺎﻧﯽ ﻣﯿﺎن ﺳﺎل ﻫﺎی 1211-1209ق./ 1797-1795م. ﺑﺮ اﺳﺎس اﺳـﻨﺎد ﻋﺜﻤـﺎﻧﯽ ﺑﺮرﺳـﯽ ﺷـﺪه اﺳـﺖ. ﻣﺤﻮر اﺻﻠﯽ ﭘﮋوﻫﺶ، ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ دوﻟﺖ ﻋﺜﻤﺎﻧﯽ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻟﺸﮑﺮﮐﺸﯽ ﻫﺎی آﻗﺎ ﻣﺤﻤّﺪ ﺧﺎن ﺑـﻪ ﻗﻔﻘﺎز اﺳﺖ و در ﭘﯽ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ رﯾﺸﻪ ﯾﺎﺑﯽ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﭙﺮدازد. اﮔﺮ ﭼـﻪ ﭘـﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿـﺮ، ﻣﻨـﺎﺑﻊ ﻣﺘﻌﺪدی را ﻣﺪﻧﻈﺮ ﻗﺮار داده اﺳﺖ، اﻣﺎ دارای ﻣﻮاردی اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﻧﻘﺪ ﺑﻮده و ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد.
On 14 August 1947 the partition of India officially took effect and Pakistan was born as an independent nation. Iran was the first country to recognize the new state، and in later years signed treaties of amity، border treaties، extradition treaties and cultural agreements with the newly independent Pakistan. The current research draws on historical and library archives and employs descriptive-analytical method to analyze the factors bearing upon Iran-Pakistan relations on economic، political and cultural levels from the independence of Pakistan to the Islamic Revolution. Pakistan’s security concerns and the structure of the bipolar system drove the two countries ever closer to forge high-level relations. The two countries joined Baghdad-CENTO Pact and constituted two of three three pillars of regional development organizations. Furthermore، cultural relations were extensive. Despite extensive political and cultural relations between Iran and Pakistan، as a result of similar، and not complementary economic structure، their relations remained limited to a number of bilateral agreements.
خلاصه ماشینی:
"در واقـع والیان مناطق مرزی دولت عثمانی، وقـایع و حـوادث ایـران را بـه ویـژه پـس از حرکـت آقامحمدخان از تهران و فعالیت های او در قفقاز و گرجستان ، از طریق جاسوسان خود در میان لشکریان آقامحمدخان ، پیوسته به حکومت عثمانی گزارش میدادند، در ایـن بـین ، وزیر شریف پاشا والی چلدر، خبر تصرف تفلیس به دسـت آقامحمـدخان را بـه حکومـت عثمانی گزارش داد و یادآوری کرد که فعلا هیچ خطری از جانـب آقامحمـدخان متوجـه اراضی عثمانی نیست ، اما برای مقابله با هر خطر احتمالی، باید بسیار محتـاط بـود و بـه همین سبب ، برای تحکیم مناطق مرزی، از حکومـت مرکـزی تقاضـای مهمـات و سـپاه کرد.
O. A,Hatt-I Hümayun,Sayi:161/6696,Kalantari,1976:18) استیلای روس ها بر قفقاز، لشکرکشی دوم آقامحمدخان به قفقاز و روابط ایـران و عثمانی هنگامی که عثمانی سرگرم تعیـین سیاسـت آن دولـت در برابـر آقامحمـدخان بـود، تحولات سیاسی مهمی در قفقاز روی داد: حاکم تفلیس ، آراکلی دوم با دریافت چنـد هـزار سرباز کمکی از روس ها با ابراهیم خلیل خان حاکم قره باغ - شوشا، متحـد شـد و آن دو بـا یکدیگر به گنجه حمله کردند، اما نتوانستند آنجا را تصرف کنند و در نتیجه ، اطراف گنجـه را غارت کردند (١٦٠٦٦:mayun,SayiB.
ایـن زمان سطح آب رود ارس بالا آمده بود و بنابراین سپاهیان ایران بـه سـختی از آن گذشـتند و رو به سـوی شوشـا مرکـز خـان نشـین تـرکمن قـره بـاغ نهادنـد (فسـائی، ١٣٧٨ /١: ٦٦٦؛ (Sykes,1915:391 هنگام حملۀ آقامحمدخان ، شرایط در خان نشین قره باغ ، به سبب غارت و تخریـب مکرر، سخت و بحرانی بود؛ تقاضای یاری از دولت عثمـانی نیـز حاصـلی نداشـت ."