چکیده:
فرهنگ مراغیان ساکن در رودبار الموت
عسگری نصراله*
* دانشگاه بین المللی امام خمینی
نوع خاص مناسبات فرهنگی که در بر گیرنده نمادهاست و این که انسان ها با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و فعالیت های روزمره خود را شکل می دهند، آن ها را از حیوانات متمایز می کند. هر فرهنگی روشی خاص را انتخاب می کند و افراد وابسته به آن، با توجه به این روش خاص، آداب و رسوم جامعه خود را می پذیرند. با انتخاب فرهنگی است که تمام افراد جامعه دارای برخی خصوصیات اجتماعی واحدی می شوند.
درداین مقاله برخی از ویژگی های فرهنگی مراغیان را در زمینه ازدواج، طلاق، زایمان، غذا، لباس، مرگ و سوگواری به صورت فشرده توضیح می دهیم.
خلاصه ماشینی:
"دربارهء نام مراغیان یا کله بزیها در کتاب«مینودر»چنین آمده است:«این طایفه میگویند که چون ما را از مراغه به اینجا منتقل کردهاند به این جهت ما را مراغی میگویند و کلهبزی هم از این لحاظ است که وقتی یکی از بزرگان ما به این حدود میآمده است،کدخدایان و ریشسفیدان ما یک بز نر را که کل بز میگوییم برداشته و به پیشواز میروند،هنگامی که نزدیک میشوند آن بزرگ به همراهان خود میگوید،کل بزیهای ما آمدند،و از آنوقت این رسم[اسم؟]بر ما علم شده است».
2 در یادداشتهای آقای عبد الحسین بیابانی قزوینی دربارهء مراغیان چنین آمده است: «مراغیها که بعضی عوام آنها را کله بزی هم میگویند در بعضی قرای رودبار ساکناند و اصلا این طایفه از مراغهء آذربایجاناند و مطابق گفتار پیران آنها بالغ بر هزار و دویست سال به واسطهء ستم و بیداد،یا آزاد نبودن در اظهار مذهب و آیین خود مهاجرت کردهاند.
نتیجهگیری با بررسی اجمالی شیوهء زندگی مراغیان در چند زمینهء خاص در مییابیم که آنها در اثر ارتباط با اقوام دیگر مانند زرتشتیان توانستهاند مهارتهایی را برای بقای زندگیشان در محیط عاری از علم طب و دارو و درمان اخذ کنند و به این ترتیب جان خود را از انواع و اقسام بیماریهای ناشناختهء زمان مصون نگهدارند.
از جانب دیگر چون تشخیص بیماریهای گوناگون به علت عدم دسترسی به وسایل پیشرفته میسر نبوده است،بهترین راه گریز از مرگ این بوده که (*)برای اینکه مصیبت تکرار نشود به کودک حامل پنبه تأکید میکنند تا پشت سر خود را نگاه نکند."