چکیده:
پژوهش حاضر با هدفِ فهم الزامات تحولی-تعاملی در آموزش دانش آموزانِ با آسیب شنوایی انجام شده است. این پژوهش با رویکردکیفی و استفاده از راهبردهای مطالعه موردی بر روی دوفرد با آسیب شنوایی انجام شد و موردهای مطالعه، با استفاده از تکنیک "بیشترین تفاوت یا تشابه" انتخاب شدند. دادهها با ابزار مشاهده فیلمها، بررسی اسناد، مصاحبهنیمهساختاریافته از موارد انتخابی و اطرافیان آنها در خانه و مدرسه، جمعآوری و با استفاده از روش تفسیر تأملی تحلیل گردید. ملاکهای "قابلیت پذیرش"، "اعتماد"، "انتقال" و "تائید" برای اعتبارسنجی مد نظر قرار گرفت. یافتهها: درک و بازنگاری تجربه مشارکتکنندگان، این امکان را میدهدکه اظهار داریم، موارد انتخابی پژوهش به رغمِ میزانِ آسیبشنوایی یکسان و امکان بهرهمندی از آموزش تلفیقی، توفیقی متفاوت در امر تحصیل داشته اند. این تمایزکه متاثر از الگوهای تعاملی والدین و چگونگی تسلط افراد به قابلیتهای پایه رشد هیجانی کارکردی حاصل شده است، برخلاف باور رایج، منوط به تقویت حس شنوایی نبوده است. نتیجهگیری: تفاوت افرادِ با آسیبشنوایی از منظر میزان تسلط به قابلیتهای پایه رشد هیجانی کارکردی، ماهیتِ نیازهایِ آنان را در محیط آموزشی نه تنها نسبت به افراد سایرگروه های با نیاز ویژه، بلکه نسبت به یکدیگر متفاوت مینماید. لذا در راستای تحقق عدالت تربیتی توصیه میشود، در انجام مداخلات و تعیین ویژگی عناصر برنامه درسی، بالاخص در دوره دبستان، نسبت به فهم و بهبود کیفیت تجربیات افرادآسیب دیدۀشنوایی در تسلط به قابلیت های پایۀ هیجان کارکردی در تعامل با بافت تحصیلی و خانوادگی توجه شود.
خلاصه ماشینی:
در نتیجه گیریهایی که در این نوع پژوهش ها شده است ، پژوهشگران عواملی چون غنی بودن محیط از نظر محرکهای کلامی، سن تشخیص آسیب شنوایی، سن کاشت حلزون و همچنین میزان شرکت فرد در برنامه های توان بخشی پس از عمل جراحی را در رشد قابلیت های زبانی افراد مؤثر دانسته اند.
رابطه استرس والد-کودک (فرامرزی، محسنی اژیه ، ابطحی و سپهرنژاد ، ١٣٩٥)، برنامه مدیریت اصلاح رفتاری برای مادران (یوسفی نمینی، غباری بناب ، حسن زاده ، شکوهی یکتا، ١٣٩٣) و اثربخشی برنامه جامع توان بخشی (حسن زاده و نیک خو، ١٣٩٥) از جمله موضوعاتی است که پژوهشگران بررسی و جهت پیشرفت افراد کاشت حلزون شده توصیه نموده اند.
نتایج یافته های پژوهشی مؤید این ادعاست که دانش آموزان با آسیب شنوایی که از روش فعلی شیوه آموزشی تلفیقی-فراگیر بهره مند شده اند، با چالش های جدیدی در زندگی تحصیلی خود روبرو بوده اند (تقیزاده ، افروز، ١٣٩٣؛ جعفری و رضایی، ١٣٩٢؛ موللی، میرخانی، نعمتی و مللی، ١٣٩٠).
1. Tomlinson & Strickland تصمیم مورد مطالعه ب به ادامه تحصیل در مدارس ویژه در پایه نهم ، همسو با یافته های ادینا و مارتا١ (٢٠٠٥) شکل گرفته است .
Mehravari, Emmorey, Prat, Klarman & Osterhout شنوایی از روش های متناسب با پردازش خاص بهره برده اند؛ اما پس از آزمون فرضیه شان نتایج گویای این مطلب است که هیچ تفاوتی در نوع پردازش در بین افراد عادی و با آسیب شنوایی وجود ندارد و صرفا توصیه نموده اند که در آموزش به افراد جامعه ی هدف لازم است به جای توجه به توانایی خواندن صرف به اطلاعات معنایی تأکید شود.