چکیده:
هدف از این پژوهش نیمهتجربی، تعیین تاثیر دو و چهار هفته مکملیاری کوآنزیم Q10 بر آستانه تهویه (VT) و آستانه تنفسی جبرانی (RCP) ورزشکاران استقامتی مرد جوان بود. جهت انجام پژوهش، 14 مرد جوان ورزشکار (با میانگین سنی 2/ 1±4/ 22 سال، درصد چربی 4/ 4±5/ 12 و توان هوازی 7/ 2±3/ 53 میلیلیتر/ کیلوگرم/ دقیقه) بهطور تصادفی در دو گروه مساوی (هفت نفره) قرار گرفته و در یک پژوهش دوسویهکور بهمدت چهار هفته، کوآنزیم Q10 (گروه مکمل) و دکستروز (گروه کنترل) را بهمقدار 60 میلیگرم در روز بهصورت کپسول مصرف نمودند. درادامه، دو گروه بهمنظور تعیین آستانه تهویه و آستانه تنفسی جبرانی، آزمون بیشینه فزاینده ایلیف را در روزهای اول، چهاردهم و بیست و هشتم بر روی نوارگردان انجام دادند. شایانذکر است که گازهای تنفسی با استفاده از دستگاه گازآنالیزور نفس به نفس جمعآوری گردید و مقادیر VO2، VCO2 و VE اندازهگیری شد. اکسیژن معادل با آستانه تهویه و آستانه تنفسی جبرانی نیز در فواصل زمانی 15 ثانیهای برآورد گردید. همچنین، بهمنظور مقایسه متغیرها از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر، آزمون تعقیبی بونفرنی (درونگروهی) و تی مستقل (بین گروهی) استفاده شد (P0.05). علاوهبراین، در هیچیک از گروهها، آستانه تنفسی جبرانی در سه مرحله زمانی اختلاف معناداری را نشان نمیدهد (0.34=P,1.19=(2,12)F). بهطورکلی، مکملیاری کوآنزیم Q10 بهمدت دو و چهار هفته، تاثیر معناداری بر آستانه تهویه و آستانه تنفسی جبرانی مردان جوان ورزشکار نداشته است؛ در نتیجه، مکملیاری کوآنزیم Q10 بهمقدار 60 میلیگرم در روز بهمدت دو و چهار هفته، تاثیری بر آستانه تهویه و آستانه تنفسی جبرانی ورزشکاران استقامتی مرد جوان ندارد.
خلاصه ماشینی:
"علاوهبراین، چندین پژوهش در ارتباط با مکملیاری کوآنزیم Q10 (150ـ60 میلیگرم در روز و بهمدت دو تا چهار هفته) که در آنها بهبود توان هوازی، آستانۀ بیهوازی، عملکرد ورزشی و بازگشت به حالت اولیه پس از ورزش بهعنوان شاخص عملکرد در ورزشکاران تمرینکرده و افراد تمریننکرده در نظر گرفته شده بود، نتایج متفاوت و متناقضی را گزارش نمودهاند (13)؛ ازاینرو، با توجه به مطالعات محدود و متناقض مرتبط با اثرات مکملدهی کوآنزیم Q10 بر عملکرد، این سؤال مطرح میباشد که آیا مکملدهی کوآنزیم Q10 بهمدت دو و چهار هفته، تأثیری بر آستانۀ تهویه و آستانۀ تنفسی جبرانی دارد؟ و نیز اینکه آیا این دو مدت مکملیاری تفاوتی با یکدیگر دارند یا خیر؟ بنابراین، پژوهش حاضر با عنوان "مقایسۀ دو و چهار هفته مکملیاری کوآنزیم Q10 بر آستانۀ تهویه و آستانۀ تنفسی جبرانی ورزشکاران استقامتی مرد جوان انجام گرفت.
در پژوهش حاضر، زمانیکه عملکرد بهصورت VO2 در آستانۀ تهویه و آستانۀ تنفسی جبرانی در زمانهای مختلف مقایسه گردید، مکملیاری کوآنزیم Q10 بهمدت دو و چهار هفته بر VT و RCP مردان جوان ورزشکار تأثیر معناداری نداشت؛ این درحالی است که آستانۀ تهویه و حداکثر اکسیژن مصرفی، افزایش معناداری یافته بودند.
Professor of Sport Physiology, University of Mohaghegh Ardabili Received: 2015/12/28 Accepted: 2016/05/25 Abstract The aim of this semi-experimental study was to examine the effects of 2 and 4 weeks of CoQ10 supplementation on the ventilator threshold and respiratory compensation point in Young male endurance athletes."