چکیده:
هنــر تصویــر ســازی نوعــی بیــان اســت کــه در قــرآن مجیــد بــه نیکوتریــن شــکل در ســطح وســیع مــورد بهــره بــرداری قــرار گرفتــه اســت.انتخاب واژه هــا، پــردازش و چینــش آن هــا بــا وســعتی کــه در زبــان عــرب وجــود دارد ایــن هنــر را در آیــات قــرآن مجیــد بــه اوج و فــرازی کامــل کشــانده اســت. در ســوره مبارکــه انســان از پنجمیــن آیــه تصاویــری بدیــع از ابــرار بــه نمایــش درآمده است.شــاید بتــوان گفــت در هجــده آیــه- آیــات5-23- مراحــل ســیر و ســلوک انســان بــه ســوی کمــال و قــرب الهــی در آیاتــی کوتــاه امــا بســیار و پرمحتــوا و عمیــق بــه تصویــر کشــیده شــده اســت. در آغــاز در پنجمیــن آیــه آمــده اســت: ابــرار کســانی هســتند کــه پیوســته از جــام هــای شــراب کافــور کــه نمــادی از صبــر و بردبــاری اســت مــی نوشــند، و ســپس بــه مرحلــه عبودیــت و بندگی الله رســیده اند. در مرحلــه دوم نوبــت بــه شــراب زنجبیــل کــه مــاده گــرم و خوشــبو و نمــادی از شــور و حــرارت اســت ســیراب مــی شــوند. در مرحلــه ســوم ایــن انســان نیکــوکار بــه اوج کمــال واقعی خود می رسد و بدون واسطه از پروردگارش جام شراب طهور دریافت می دارد. ایــن ســوره بنــا بــه روایــات شــیعه و ســنی در مقــام اهــل بیــت عصمــت و طهــارت نــازل شــده است و البته که پیامبر؟ص؟ و خاندان پاک از مصادیق واقعی ابرار می باشد.
خلاصه ماشینی:
٧ سال بيست و سوم 172 قرآن از نگاه ديگر امـا در سـورٔە بقـره خداونـد خـود بـه معرفـي ابـرار پرداختـه و ابعـاد مختلـف اعتقـادي ، عملي و صبـر و مقاومـت آن هـا را بـه تصويـر کشـيده اسـت :>ليس البـر أن تولـوا وجوهکـم قبـل المشـرق والمغـرب ولکـن البـر مـن آمـن بـال واليـوم الآخر والملائکـة والکتاب والنبييـن وآتي المال علـي حبه ذوي القربـي واليتامـي والمسـاکين وابـن السـبيل والسـائلين وفـي الرقـاب وأقـام الصـلاة وآتـي الـزکاة والموفـون بعهدهــم إذا عاهــدوا والصابريــن فــي البأســاء والضــراء وحيــن البــأس أولئــک الذيــن صدقــوا وأولئــک هــم ْ المتقون >)البقـرة ،١٧٧/٢(؛ »نيکـي ]تنهـا[ آن نيسـت کـه روي خـود را بـه جانـب مشـرق و مغـرب ْ کنيــد، بلکــه نيکــي آن اســت کــه انســان بــه خــدا و روز واپســين و فرشــتگان و کتاب ]هــاي [ آســماني و پيامبــران ايمــان آورد و مــال ]خــود[ را بــا آنــان کــه دوســتش دارد بــه خويشــاوندان ]نيازمنــد[ و يتيمــان و درمانــدگان بــه راه مانــده و مســتمندان و ]بــراي آزادي [ دربنــد مانــدگان ببخشـد و نمـاز بپـا دارد و زکات دهـد و آن هـا چـون تعهـد مـي دهنـد بـر خـود تعهـد دهنـد بـر عهـد خـود وفـا کننـد و در سـختي وزيـان و بـه هنـگام جنـگ صابـر و پايـدار باشـند و هـم اينـان راسـتگويانند و هـم ايشـان پارسـايانند«.