چکیده:
هر نظام سیاسی با هر نوع ایدئولوژی سیاسی از نوعی دستگاه حکمرانی ملی برخوردار است. رکن اصلی این دستگاه، خط مشیهای عمومی هر کشوری است. بسته به نوع دستگاه به جوهره خطمشیهای عمومی (عقلایی، سیاسی، گفتمانی، نهادی، آشفته) حضور یا کمرنگی حضور مردم در تصمیمگیریهای ملی نمود مییابد. از این رو میزان مشارکت مردم یا مشارکت کم مردم خود رهآورد چنین خط مشیهایی است. دعوت مردم به سکوت در قبال برخی از موضوعهای ملی از قبل پیامهایی که خط مشیهای عمومی ابلاغ میکنند، جنبه عملی به خود میگیرد. از این رو در همه کشورها بنا به ماهیت نظام سیاسی و خط مشیهای عمومی آنها درجهای از سکوت ملی وجود دارد. بیتردید کمرنگ شدن حضور مردم (افزایش سکوت ملی) تبعات منفیای برای نظامهای سیاسی در پی خواهد داشت. مقاله حاضر برای نخستین بار با توسل به نوعی پژوهش کیفی تلاش کرده است تبعات سکوت ملی برای نظامهای سیاسی را واکاوی و رهنمودهایی برای نظام جمهوری اسلامی ایران ارائه دهد.
خلاصه ماشینی:
مشارکت سیاسی طیف وسیعی از فعالیت ها را در برمیگیرد که یک سوی آن شرکت در رأیگیری و سوی دیگر شرکت در قیامی جمعی برای ایجاد دگرگونیهای بنیادین در جامعه است (سیدامامی، ١٣٨٦)؛ اما آیا انسان امروز در انتخاب هایش آزادی دارد؟ آیا میتواند از خواسته هایش سخن بگوید و در مواردی که تحت تأثیر تصمیم های سیاسی نادرست متضرر میشود اعتراضی کند؟ عصر حاضر سرشار از فشارهایی است که انسان ها را بیش از پیش ، هدف قرار داده اند.
لازم به یادآوری است که در حوزه موضوعی سکوت ، پژوهش های پیشین ، چه خارجی ( & ,Malami Zaiton, 2013; Tahmasebi, Sobhanipour, & Aghaziarati, 2013; Deniz, Noyan, & Gülen Ertosun, 2013; Shojaie, Zaree Matin, & Barani, 2011; Wang, & Hsieh, 2013; Bell et al.
, 2011; Brinsfield, 2013; Park, & Keil, 2009; Morrison, & Milliken, 2000; Bowen, & Blackmon, 2003; Candi, 2009; ٢٠٠٨ ,Ephratt ;١٩٦١ ,Cage) و چه داخلی (داناییفرد، فانی، و براتی، ١٣٩٠؛ زارعی متین ، طاهری، و سیار، ١٣٩٠؛ داناییفرد و پناهی، ١٣٨٩) همگی بر موضوع مشخص سکوت سازمانی (سطح خرد)، علل و فرایندها و پیامدهای آن متمرکز بوده اند و پدیده سکوت در سطح ملی (سطح 1.
Public Opinion ادراک نظر اکثریت و نظر فرد در مورد موضوع های مختلف را تحلیل میکند و مارپیچ سکوت را به عنوان تلاشی در جهت نشان دادن چگونگی شکل گیری افکار عمومی میداند & Bowen) ٢٠٠٣ ,Blackmon).
Organizational silence: A new challenge for human resource management, Paper of HR Conference.