چکیده:
زبان اخلاق که امری همگانی، فطری و مطلوب همه جوامع است پای اخلاق جهانی را به میان آورد. مراد از اخلاق جهانی، مجموعه ای از اصول مشترک مورد اتفاق ادیان، فرهنگ ها، شهود عام، عقلانیت جمعی و انتظارات همگانی است. موافقان این نظریه با ارائه چنین دیدگاهی سعی داشته اند جوامع را به سمت یک زیست اخلاقی سوق دهند. تمام تلاش این افراد در جهت هم گرایی پیش می رفت ولی متاسفانه این نظریه کارآیی چندانی نداشت. حال با این وجود آیا باز انتظار دست یابی به یک اجماع و وفاق اخلاقی با وجود اختلافات موجود رهیافتی واقعی خواهد بود؟ ادیان الهی چنین وعده ای را به ارمغان آورده اند و دین اسلام به ویژه تشیع، راه را برای تحقق چنین وعده ای هموار ساخته است. وعده ای که در آن اخلاق جهانی شده و از ورای آن، جهانی اخلاقی تحقق خواهد یافت. مسئله این مقاله واکاوی چنین مسئله ای در پرتو آموزه ها و معارف تشیع در باب ظهور منجی و گسترش اخلاق جهانی است. بر این اساس جهانی که در زمان ظهور تصویر شده است، عاری از هرگونه نقص و اختلاف خواهد بود. آن چه جهانی شدن مرهون آن است، زبان اخلاق است که امام با بهره مندی از آن، جان تشنه مردمان را بدان سرازیر می سازد و این ابزار و روش آئینی است که حکومت مهدوی را می گستراند. دلیل فطرت، خرد، و سیره نبوی در تشکیل حکومت الهی، بر این امر صحه گذاشته است.
The language of ethics، which is a universal، innate and desirable precept in all societies، is concerned the global ethics. The term "global ethics" is a collection of common principles’ unanimity amongst religions، cultures، public intuitions، the wisdom of the community، and universal expectations. Proponents of this theory have tried to incline societies to a moral life. The whole efforts of them were in the direction of moral convergence; however، this theory has not been much practical enough. Is it expected to achieve a consensus and moral agreement despite differences between approaches? Divine religions have brought such a promise، and Islam، especially Shi'ism، has paved the way for such a promise. A promise in which ethics will be globalized; as a result، the moral world will be reformed. The issue of this paper is to examine such a problem under teachings of Shi'ism regarding the reappearance of the Savior and the expansion of universal morality. Accordingly، the world which is portrayed at the time of the reappearance of Imam Mahdi (May Allah hasten his reappearance) will be pure of any flaws and discordances. Something that globalization is indebted to is the language of ethics that Imam (AS) conduct the people via it، and this is a war that spreads the Mahdavi government. The nature، wisdom، and conduct of the Prophet (PBUH) are as reasons for the establishment of the divine government، has confirmed this.
خلاصه ماشینی:
"بر این اساس عقل و اخلاق توأمان رشد خواهند کرد با شناختی که از ماهیت کلی حکومت مهدوی به دست آمد آیا میتوان از ظرفیت اخلاق در این جامعه برای پیوند دادن و تشکیل حکومتی جهانی بهره گرفت؟ میتوان گفت اخلاق حلقه ارتباط با دیگر ادیان است؟ وقتی در چنین حکومتی تمام امور به اتمام میرسد و نهایت کمال خود را به منصه اجرا میگذارد اخلاق و اخلاقمندی نیز برخوردار از این ویژگی خواهد بود.
(جوادی آملی، 1389: 179) انسان از طریق این سرمایه و شعور باطنی، بد را از خوب، زشت را از زیبا باز میشناسد (جوادی آملی، 1389: ج2، 235) بنابراین آنچه میتواند نوید برپایی حکومت جهانی مهدوی را به مدد عنصر اخلاق دهد، فطری بودن اخلاق و گرایش همگانی به گسترش عدل و داد و محبت است که همه را در تشنگی برپایی چنین جامعهای به تلاطم واداشته است، تا جایی که برپایی چنین جامعهای در پرتو درخواست همگانی و التجا به پروردگار منوط گردیده است، خدای سبحان زبان فطرت توحیدی را بهعنوان سرمایه سعادت همهجانبه و اصلی ثابت، همسان، همگانی و همیشگی در نهاد همه جوامع بشری گذارده است، بهگونهای که هیچ فردی را نمیتوان پیدا کرد که فاقد آن باشد."