چکیده:
هدف این مقاله بررسی رابطه بین لابی و رشوه و تحلیل رفتار و انتخاب بنگاهها در کشورهای مختلف است. بدین منظور از دادههای تلفیقی بیست هزار بنگاه در 45 کشور در دوره زمانی 2002-2005 استفاده شده است. از آنجا که رشوه و لابی بر یکدیگر تاثیر میگذارند و همچنین لابی یک متغیر مجازی با ارقام صفر و یک است، از تلفیق «روش برآورد معادلات همزمان» و «پروبیت» استفاده شده است. نتایج نشان داد اگرچه لابی جایگزین رشوه میشود؛ اما این رابطه جایگزینی، «نامتقارن» است. سه دسته از متغیرها یعنی مشخصات مشترک کشوری، عوامل صنعت و ویژگیهای انفرادی بنگاهها بر انتخاب بین لابی و رشوه تاثیرگذارند. «لابی» باعث کاهش رشوه میشود، اما این جایگزینی ناکامل است؛ زیرا بیش از نیمی از شرکتهای لابیگر همچنان از رشوه برای پوشش ریسک لابی ناموفق استفاده میکنند. هرچه احتمال موفقیت لابی بیشتر باشد یا منابع مالی برای پذیرش ریسک در دسترس بنگاه باشد، نیاز به رشوه برای بیمه ریسک شکست لابی کمتر و بنابراین رابطه جایگزینی کاملتر خواهد بود.
The aim of this paper is to study the relationship between the lobby and bribeand behavior analysis and firms selection. So، to test this theory and determine the relation between lobbying and bribing، the data of more than twenty six thousand firms from 45 countries reported by The World Bank Enterprise Survey (2002-2005) are used. Because of the interaction between lobby and bribe، and، that lobby is a zero-one dummy variable، a combination of simultaneous equations estimation method and Probit regressions are used. As a main result، it is shown that، although lobby substitutes the bribery، but this relationship is not symmetric. 3 groups of variables including countrywide characteristics، industrial and firm-level factors affect the choice between lobbying and bribing. Lobby decreases bribery، but the substitution is not complete so that half of the lobbying firms still use bribery as a mean to cover the risk of lobbying failure. Higher lobbying winning chance or firm’s affordability to accept the risk of failure through for example external financing decreases the need to bribe to insure the risk of lobbying failure and، thus، make the substitution stronger.
خلاصه ماشینی:
«لابی» باعث کاهش رشوه میشود، اما این جایگزینی ناکامل است؛ زیرا بیش از نیمی از شرکتهای لابیگر همچنان از رشوه برای پوشش ریسک لابی ناموفق استفاده میکنند.
اگرچه این نظریه با مطالعات تجربی از جمله کمپس و جوانونی (2007)[2] و بندسن و همکاران (2009)[3] برای کشورهای OECD تایید شده، اما برخی همچنان اعتقاد دارند که وجوهی از مکمل بودن بین فساد و لابی وجود دارد[4].
برای دستیابی به این اهداف و نیز پاسخ به این پرسش که «آیا بنگاهها از لابی و رشوه به صورت جایگزین یا مکمل استفاده میکنند» از دادههای تلفیقی[8] "بنگاههای ارائه شده بانک جهانی در بررسی محیط کسب و کار[9] و [10] (2002 و 2005)" استفاده شده است.
در ادامه، دو مدل برآورد شده است؛ مدل اول، مشخصات مشترک کشوری، عوامل صنعت و ویژگیهای بنگاهها را شامل میشود؛ مدل دوم، تاثیر شرایط سیاسی کشورها را نیز بررسی میکند؛ اما تعداد مشاهدات تا حدی کاهش مییابد.
اتحادیهها همکاری بین شرکتها را افزایش میدهند که برای یک کار گروهی مانند لابی این به معنا هزینه کمتر و احتمال موفقیت بیشتر است.
در این حالت، رشوه میتواند برای پوشش ریسک مورد استفاده قرار گیرد؛ زیرا صرف نظر از نتیجه لابی در دور اول، بنگاه از پرداخت هزینه اجرای قانون معاف میشود؛ روش سوم نیز «پذیرش ریسک» است.
در مجموع میتوان گفت لابی جایگزین رشوه میشود؛ اما از آنجا که احتمال شکست در لابی وجود دارد، ممکن است که شرکتهای لابیگر همچنان از رشوه برای پوشش ریسک در کوتاهمدت استفاده کنند.