چکیده:
ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ، ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺧﻨﺪه درﻣﺎﻧﯽ و ﻓﻌﺎﻟﯿّﺖ ﻫﺎی ﺑﺪﻧﯽ در اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. 30 ﺳﺎﻟﻤﻨﺪ ﺑﺎﻻی 60 ﺳﺎل از ﺑﯿﻦ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان در ﺷﻬﺮ ﺗﻬﺮان ﺑﻪ روش ﺗﺼﺎدﻓﯽ ﺳﺎده اﻧﺘﺨﺎب و در دو ﮔﺮوه 15 ﻧﻔﺮه آزﻣﺎﯾﺶ و ﮐﻨﺘﺮل ﺟﺎﯾﮕﺰﯾﻦ ﺷﺪﻧﺪ. روش ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﯿﻤﻪ آزﻣﺎﯾﺸﯽ و ﻃﺮح ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن- ﭘﺲ آزﻣﻮن ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل ﺑﻮد. اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﺳﻄﺢ ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻘﯿﺎس ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ راﺳﻞ و ﻓﺮﮔﻮﺳﻦ (1987) و ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ آﮐﺴﻔﻮرد اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی ﺷﺪﻧﺪ. ﺳﭙﺲ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺧﻨﺪه درﻣﺎﻧﯽ و ﻓﻌﺎﻟﯿّﺖ ﺑﺪﻧﯽ ﻫﺮ ﮐﺪام در 10 ﺟﻠﺴﻪ ﮔﺮوﻫﯽ ﺑﺮای ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان ﮔﺮوه آزﻣﺎﯾﺶ اﺟﺮا ﺷﺪﻧﺪ. در ﭘﺎﯾﺎن ﻣﺪاﺧﻼت دوﺑﺎره اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﺳﻄﺢ ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی و داده ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻮارﯾﺎﻧﺲ ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪﻧﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺧﻨﺪه درﻣﺎﻧﯽ و ﻓﻌﺎﻟﯿّﺖ ﺑﺪﻧﯽ در اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﺳﻄﺢ ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻣﻌﻨﺎداری دارد. اﯾﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎ در اﻓﺰاﯾﺶ ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان ﺗﺄﺛﯿﺮ ﺑﯿﺸﺘﺮی داﺷﺘﻨﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﭘﮋوﻫﺶ ﺷﻮاﻫﺪی را ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎﻻ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺧﻨﺪه درﻣﺎﻧﯽ و ﻓﻌﺎﻟﯿّﺖ ﺑﺪﻧﯽ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮاﺗﯽ در اﺑﻌﺎد ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژﯾﮑﯽ ﺑﺪن و ﻓﺮآﯾﻨﺪﻫﺎی ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ و ﺳﻄﺢ ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ را ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺮار دﻫﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﮐﺎﻫﺶ اﺣﺴﺎس ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان و اﻓﺰاﯾﺶ ﺳﻄﺢ ﺷﺎدﮐﺎﻣﯽ آﻧﺎن، ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﺧﻨﺪﯾﺪن ﺑﺮای آﻧﺎن اﺟﺮا ﺷﻮد و ﺑﻪ اﻧﺠﺎم ﻓﻌﺎﻟﯿّﺖ ﻫﺎی ﺑﺪﻧﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﺷﻮﻧﺪ.
خلاصه ماشینی:
"نتایج پژوهش شواهدی را پیشنهاد میکند که احتمالا برنامه های خنده درمانی و فعالیت بدنی با تغییراتی در ابعاد فیزیولوژیکی بدن و فرآیندهای شناختی میتواند احساس تنهایی و سطح شادکامی را تحت تأثیر قرار دهد.
بنابراین به منظور کاهش احساس تنهایی سالمندان و افزایش سطح شادکامی آنان، پیشنهاد میشود برنامه های خندیدن برای آنان اجرا شود و به انجام فعالیت های بدنی بیشتر تشویق شوند.
پس از تعیین مفروضه ها، با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره به بررسی تأثیر خنده درمانی و فعالیت بدنی در احساس تنهایی و شادکامی سالمندان پرداخته شد که خلاصه نتایج آن در جدول٣ ارائه شده است .
بر اساس یافته های پژوهش ، میتوان نتیجه گرفت که خنده درمانی و فعالیت های بدنی در شادکامی و احساس تنهایی سالمندان تأثیر معناداری دارد و این نتیجه با نتایج پژوهش رحیمی( ١٣٩٠) و پناهی(١٣٨٨) مطابقت داشت .
همچنین در تبیین تأثیر معنادار برنامه خنده درمانی در کاهش احساس تنهایی و افزایش شادکامی سالمندان میتوان گفت که چون خندیدن یک نوع انرژی در افراد ایجاد میکند که کل سیستم بدن را در بر میگیرد و بعد از فعل و انفعالات مختلف ، حالت های درونی فرد بصورت یک رفتار خوشایند در چهرهی آنان ظاهر میگردد(آرگایل ، ٢٠٠٦).
همچنین بر اساس نتایج پژوهش پیشنهاد میشود به منظور کاهش احساس تنهایی و در انزوا بودن سالمندان و همچنین افزایش سطح شادکامی سالمندان، علاوه بر تقویت و کارآمدسازی عملکرد خانواده، لازم است که زمینه بکارگیری برنامه های روحیه بخش مانند برنامه خنده درمانی و فعالیت های بدنی نیز فراهم شود.
The effectiveness of exercise on improving cognitive function in older people: a systematic review."