چکیده:
توماس آکوئیناس با اقتباس دیدگاه های پیشینیان خود، به صورت پراکنده در آثارش به مسئله زیبایی و هنر پرداخته و قصد دارد تا میان ساحت زیبایی متعالی و زیبایی محسوس ارتباطی برقرار کند. وی با بیان تعریف زیبایی و مولفه های آن به تبیین نوعی ادراک زیبایی شناختی دست می یابد. در این مقاله ضمن تبیین نگاه وی به مسئله زیبایی و بیان تاثیر پذیری او از اشارات کتاب مقدس به مسئله زیبایی، ادراک زیبایی شناختی، نسبت زیبایی با خیر و وجود، زیبایی عالم و طبیعت، تلاش شده است تا به مسئله تقلید هنرمند در خلق هنری از فعل الهی پرداخته شود که وی آن را استمرار عمل خلاقه آفرینش الهی توسط هنرمند می داند.
Thomas Aquinas has occasionally worked on the beauty and art by adopting opinions of his predecessors، and aims to make a relationship between transcendental beauty and sensible beauty. He reaches the explanation of a kind of aesthetic perception by noting the definition of beauty and its components. In this paper، the author tries to approach the issue of artist’s imitation in artistic creation from divine deeds along with explaining his viewpoint about world and natural beauty. He finally considers this imitation as the continuation of innovative divine creation by artist.
خلاصه ماشینی:
"در این مقاله ضمن تبیین نگاه وی به مسئله زیبایی و بیان تأثیرپذیری او از اشارات کتاب مقدس به مسئله زیبایی، ادراک زیباییشناختی، نسبت زیبایی با خیر و وجود، زیبایی عالم و طبیعت، تلاش شده است تا به مسئله تقلید هنرمند در خلق هنری از فعل الهی پرداخته شود که وی آن را استمرار عمل خلاقه آفرینش الهی توسط هنرمند میداند.
برخی معتقدند تنها چیزی که متعلق شناسایی قرار میگیرد؛ واقعیت صرف وجودی شیء است (یعنی آنچه متعلق مشاهده قرار میگیرد) نه صفات واقعی که آنها متعلق شناسایی قرار گیرند و یا این دیدگاه که لذت مشاهده از نگاه آکوئیناس نتیجه تعاملی است که در چهارچوب «تطابق ذهن و عین» و «متعلق شناسایی ادراک شده» صورت میگیرد (ربیعی، 1390: 79-80).
آکوئیناس در شرح این دیدگاه بیان میکند که نسبت زیبایی به امر متعالی و خداوند به دو دلیل صورت میگیرد: نخست از آن حیث که او علت همه زیباییها است و دیگر آنکه زیبایی به خداوند اختصاص دارد بدون آنکه به هیچ چیز دیگری نیاز داشته باشد.
همچنین ویژگیهای دیگری چون تناسب و روشنی را نیز میتوان در زیبایی آنها مورد توجه قرار داد و یا در خصوص این آیه مزامیر (19/1) که میگوید: «آسمانها جلال خدا را آشکار و رفیع عمل دستهایش را هویدا میسازد» آورده است که نگاه به آسمان شکوه بینهایت خداوند را بر ما جلوهگر میسازد (ربیعی، 1389: 23-24)."