چکیده:
هدف: پژوهش حاضر، راهبردهای موثر بر پیشگیری از جرایم در شبکه های اجتماعی مجازی را بررسی و تحلیل کرده است.
روش: روش پژوهش، توصیفی از نوع پیمایشی و رویکرد آن نیز کاربردی است. جامعه پژوهش، دانشجویان سال 96-1395 دانشگاه گلستان(4007 نفر) را در بر می گیرد. به کمک فرمول کوکران، 165 نفر از آنان به عنوان حجم نمونه برآورد و با روش تصادفی متناسب با حجم از بین دانشکده ها انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه محقق ساخته روا و پایا بوده و نتایج به دست آمده از پژوهش با استفاده از شاخصهای آمار توصیفی و استنباطی بررسی و تحلیل شده اند.
یافته ها: از نظر دانشجویان، در میان راهبردهای سه گانه موثر بر پیشگیری از جرایم در شبکه های اجتماعی مجازی، راهبرد دولتی با میانگین21/4 بیشترین و راهبرد غیر دولتی(خصوصی) با میانگین62/3 کمترین تاثیر را بر پیشگیری از جرایم در شبکه های اجتماعی دارند. در بین راهبردهای دولتی، «آموزش و آگاه سازی خانواده ها از طریق رسانه ملی، مدارس، دانشگاهها و سایر رسانه های عمومی» ، «ایجاد یا تقویت شبکه ملی اطلاعات» و «ایجاد و توسعه شبکه های اجتماعی بومی» بیشترین تاثیر را دارند.
نتیجه گیری: دولت با برنامه ریزی و اجرای صحیح آن، بیشترین تاثیر را بر پیشگیری از جرایم در شبکه های اجتماعی مجازی خواهد گذاشت.
خلاصه ماشینی:
3. از دیدگاه دانشجویان، راهبردهای غیر دولتی(خصوصی) برای پیشگیری از جرایم در شبکههای اجتماعی مجازی به چه میزان مؤثرند؟ برای دستیابی به پاسخ این پرسش، 7 گویه در پرسشنامه قرار گرفته که در ادامه، ابتدا نتایج توصیفی و سپس نتایج استنباطی مورد بررسی قرار میگیرد.
4. رتبهبندی میزان تأثیر هر یک از راهبردهای یاد شده بر پیشگیری از جرایم در شبکههای اجتماعی مجازی بر اساس دیدگاه دانشجویان چگونه است؟ برای بررسی این پرسش، از آزمون فریدمن استفاده شد؛ ابتدا نتایج توصیفی و سپس نتایج استنباطی بررسی شده است.
از طرفی، جرایم شبکههای اجتماعی فعالیتهاییاند که در آنها رایانهها، تلفنها و تجهیزات خانگی و سایر امکانات فناورانه برای اهداف نامشروعی چون: کلاهبرداری، سرقت، خرابکاری الکترونیکی، نقض حریم خصوصی و تجاوز به حقوق مالکیت افراد، سوء استفاده جنسی از زنان و کودکان و شکستن و وارد شدن به سیستمهای رایانهای و شبکههای دیگران، شکلگیری و ترویج سریع شایعات و اخبار، تبلیغات ضد دینی و القای شبهات، انزوا و دور ماندن از محیطهای واقعی اجتماع، بحران هویت، اعتیاد به شبکهها و آسیبهای سیاسی و روانی، تضعیف دولتهای ملی، اشاعۀ اطلاعات ناقص و نادرست سیاسی و کاهش مشارکت سیاسی افراد و گروهها مورد استفاده قرار میگیرد؛ لذا بهترین راه برای مقابله با جرایم شبکههای اجتماعی مجازی، پیشگیری از وقوع آنهاست و انواع متفاوتی دارد که میتواند از سوی دولت، مردم و سازمانهای غیر دولتی اعمال شود؛ از این رو، راهبردهای ارائهشده از سوی آنها و میزان تأثیرشان، دارای اهمیت است.