چکیده:
رنج و مشقت از پیامدهای ناگوار عصیان حضرت آدم است که در قرآن کریم، با عبارت «فتشقی» و در تورات عربی «التعب» و در تورات انگلیسی «sorrow» و در برخی از ترجمهها از آن، به «toil» یاد میکنند که وجه مشترک همه موارد، رنج و مشقت و سختی است. این پیامد در آیات 117، 118و119 سوره «طه» و در فقرات 17، 18و19 باب سوم «سفر پیدایش» آمده و در آنها وجوه مشترک و متفاوتی وجود دارد. این مقاله، در دو بخش قرآن کریم و تورات به مفهوم شناسی، تفسیر رنج و مشقت، مخاطب رنج و مشقت و رابطه میان آن و خوردن از درخت ممنوعه، با استناد به منابع معتبر خواهد پرداخت. اشتراکات و اختلافات و امتیازات آنها را بیان خواهد کرد. نتیجه برآمده از این پژوهش، گویای این است که تعابیر بهکاررفته در قرآن کریم، بسیار زیبا و دقیق و برای رساندن پیامی است؛ بهویژه اینکه عبارت «فتشقی»، همراه با توضیحات پیرامون آن تفسیرکننده «فتکونا من الظّالمین» هست که یکی از مباحث عمیق در عصمت انبیاء است. همچنین اشتراکات دو کتاب، توجیهکننده تصدیق تورات توسط قرآن است.
Suffering or hardship, which is among the grave consequences of Adam's rebellion, is referred to as “Fatashqa” in the Holy Qur’an, “al- Taeb” in the Arabic Torah, “sorrow” in the English Torah and “toil “ in some translations. The common aspect of all these interpretations is suffering and hardship. This consequence is mentioned in verses 117, 118 and 119 of Al-Taha chapter, and in parts 17, 18, and 19 of the third chapter of The Book of Genesis, which have some commonalities and differences. Referring to the Holy Quran and the Torah, and based on reliable sources, this paper studies the meaning and interpretation of suffering and hardship, those who suffer, and their relationship with eating from the banned tree. It also discusses their commonalities, differences and advantages. The result of this research indicates that the interpretations used in the Holy Qur'an are very beautiful and accurate, and aim at conveying a message; in particular, the phrase “Fatashqa” along with the explanations surrounding it, interprets the phrase "for then you will of the unjust" which is among important issues in the infallibility of the prophets. Also, the commonalities of the two books justifies the confirmation of the Torah by the Quran.
خلاصه ماشینی:
"ولی با وجود جمله «فتشقی» و معنا و مفهوم ارائه شده از آن، این ناسازگاری را منتفی میسازد؛ زیرا مراد از ظلم در داستان عصیان حضرت آدم به معنای به رنج و مشقت انداختن خود و بیبهره ساختن خود از نعمتهای راحت و آسان بهشت است.
اما در اینکه آیا کار و تلاش و عرق ریختن، به خودی خود، لعنت است، یا خیر؟ ویلیام مکدونالد، در تفسیر رنج و مشقت میگوید: مرد محکوم شد تا از زمین که با خار و خس لعنت شده روزی خود را به دست آورد و این بهمنزله زحمت و عرق برای او بود و باید توجه داشت که این کار به خودی خود، لعنت نیست، بلکه بیشتر یک برکت است.
در این میان، رنج و مشقت از جمله پیامدهایی است که حضرت آدم و حوا بعد از عصیان، خوردن از درخت ممنوعه، به آن دچار شدند و در آیات 117، 118و119 سوره مبارکه «طه» و در فقرات 17، 18 و 19، باب سوم «سفر پیدایش» به آن اشاره شده است.
و أنک لا تظمؤا فیها و لا تضحی»؛ یعنی بهشتی که در آن سکونت داری، جایی است که که در آنجا گرسنه نشوی و برهنه نمانی و در آنجا تشنه نشوی و آفتابزده نگردی، ولی تورات با عبارت «خار و خس نیز برایت خواهد رویانید و سبزههای صحرا را خواهی خورد، و به عرق پیشانیات نان خواهی خورد تا حینی که به خاک راجع گردی، که از آن گرفته شدی؛ زیرا که تو خاک هستی و به خاک خواهی برگشت» (پیدایش 3: 17ـ19)، به تفسیر رنج و مشقت پرداخته است."