چکیده:
یکی دیگر از شیوه های سبکی و منحصر بفرد شعرای سبک هندی از جمله کلیم کاشانی که شعر او را از دیگر شعرای قبل و بعد از وی متمایزتر کرده و باعث خلق معانی و مضامین بکر شعری(معنی بیگانه) در اشعار وی و همنوعانش گردیده است،تضاد معانی و مضامین یا تناقض گویی است. منظور از این شگردها در سبک هندی، بخصوص در شعر کلیم کاشانی آن است که وی بجهت خلق مضامین و معانی بیگانه و پرهیز از مضامین و موضوعات کلیشه ای و سنّتی رایج در ادب فارسی، با هنجار شکنی و خلاف آمد عادت، سنتهای شعری گذشتگان را در هم شکسته و با دادن بار معنایی کاملا جدید به کلمات، یک موضوع و پدیده شعری را در دو معنای متضاد از هم (مثبت و منفی یا ستایش و نکوهش) بکار میگیرد. این نوشتار به بحث و تحقیق در خصوص این شیوه سبکی در شعر کلیم کاشانی، همراه با ذکر شواهدی از دیگر شعرای سبک هندی پرداخته است.
خلاصه ماشینی:
گر زآنکــــه هــزار کعبه آباد کنی زآن به نبــــود که خاطری شاد کنی گر بنـــده کنــــــی ز لطف آزادی را بهتــر کــــه هـــزار بـنده آزاد کنی (سخنان منظوم ابوسعید ابوالخیر،ص ٩٩) گر دل این مخزن کینه است که مردم دارنـد هرکه یک دل شـکند، کعبـه ای آبـاد کنـد (دیوان ،١٣٧٦،ج ١: ٣١٤) در جای دیگر، برخلاف هنجار ادبی - که در آن راهزن مورد نکوهش واقع گردیده اسـت - با خلاف آمد عادت ،در ستایش از راهزن میگوید در سرنــوشت بختم ، خط مسلمی نیسـت گم میکنم رهی را کــ̂Hن راهـــزن نــدارد (همان : ٢١٤) تضاد معانی و مضامین و تناقض گویی و در شعر کلیم و مقایسة آن با سبکهای پیشین یکی از شیوه های سبکی منحصر بفرد شعرای سبک هنـدی ، نظیـر: صـائب ، کلـیم و غیـره ، دست یافتن به معنی و مضمون جدید و به اصطلاح «معنی بیگانه »، است .