چکیده:
در جهان باستان, نگرش به کودک, با هدف آموزش و تعلیم او برای بزرگسالی استوار بود. ایرانیان
باستان کودکان و نوجوانان را گرامی میداشتند و به تربیت آنان اهمیت بسیار میدادند. ایرانیان سنین
بین هفت تا پانزدهسالگی را سن شناخت عقلی مینامیدند و در اینسالها نوآموزان» افزون بر تعلیم
دانشهای دینیء طبیعی» ادبیات خواندن و نوشتن و آشنایی با رسم خطهای گوناگون» تاریخ پا کارنامه
(داستان زندگی شخصیتهای تاریخی)» کمانوری, سوارکاری و سپاهیگری, سرود (شعر و چکامه)
همآوازی با موسیقی» نواختن چنگ و دیگر سازهاء ستارهشناسی, شطرنج و تمرین راستگویی و دبیری»
نیز آشنا میشدند. دارندگان هر پیشهای فرزندانشان را برای پیش گرفتن پیشة پدری خود تعلیم
میدادند. با اینهمه دولت برای آموزش و پرورش کودکان بیسرپرست و نیز پسرانی که باید در آینده
کارهای بزرگ را برعهده میگرفتندء استادانی میفرستاد که مزد میگرفتند. در یونان و مصر و هند و
چین نیز آموزش الزامی بودء مقالة حاضر تلاش دارد تا دگرگونی و سیرتحول و تطور سبک و شیوة
سامانة آموزشی کودک و نوجوان را از دوران باستان تاکنون بررسی کند.
In ancient Persia, attitude to children, to train him for the future and adulthood was based. Ancient Iranians would celebrate children and young people and the education of their children were important. Iranians between seven and fifteen years of age called rational knowledge and learners in these years, in addition to learning religious sciences, natural, literature, literacy and familiarity with different lines drawing, history or career (life stories of historical figures), arrow shooting, Horseback Riding and "Siah gari", song (lyrics and odes) "Hamavaz" with music, playing the harp and other musical instruments, astronomy, chess and practicing honesty and teachers, were familiar. Holders of any offer them their children were taught to advance the profession by his father. However, the government orphanages for education and sons who must undertake great things in the future, sending professors who were hired. The Greeks believed that education is necessary. For children and adolescents with knowledge of the culture, learn the behaviors proportionate response to public life. Wealthy students continued their studies at universities in the major cities. Greek boys not to fill job positions, but also for the citizens of studying effectiveness. In Egypt, China and India as well as religious institutions with the aim of religious education in all historical periods have played a role. At the end of the twentieth century, the belief . became the world's need for literacy. This article attempts to transformation and evolution from ancient times until now review the education system
خلاصه ماشینی:
دگردیسی سبک و شیوة آموزش و تربیت کودک و نوجوان در ایران و جهان (ازعصرباستان تاکنون ) (ص ٢١١ – ١٩٧) آسیه ذبیح نیا عمران 1 تاریخ دریافت مقاله : زمستان ١٣٩٥ تاریخ پذیرش قطعی مقاله : بهار ١٣٩٦ چکیده در جهان باستان ، نگرش به کودک ، با هدف آموزش و تعلیم او برای بزرگسالی استوار بود.
ایرانیان سنین بین هفت تا پانزده سالگی را سن شناخت عقلی مینامیدند و در این سالها نوآموزان ، افزون بر تعلیم دانشهای دینی ، طبیعی ، ادبیات خواندن و نوشتن و آشنایی با رسم خطهای گوناگون ، تاریخ یا کارنامه (داستان زندگی شخصیتهای تاریخی )، کمان وری ، سوارکاری و سپاهیگری ، سرود (شعر و چکامه ) همآوازی با موسیقی ، نواختن چنگ و دیگر سازها، ستاره شناسی ، شطرنج و تمرین راستگویی و دبیری ، نیز آشنا میشدند.
» (مقدمه ای بر فلسفه آموزش و پرورش : ٨٦) مهمترین اهداف آموزش و تربیت کودک و نوجوان در جهان باستان ، آمادگی برای مناصب سیاسی و سخنوری و تربیت جنگجویان بوده که این نگرش در تمدنهای شرقی بصورت تهذیب نفس و تربیت جلوه میکند.
(تاریخ فرهنگ ایران : ٥٩) لیکن در این دوران ، «خانواده ، آتشکده و آموزشگاه درباری به پرورش کودکان و نوجوانان میپرداختند که البته در برخی قرون دبستان و دانشگاه نیز بدان افزوده شده است .
٣-٢- سبک آموزش و تربیت کودک و نوجوان در مصرباستان در مصر، آموزش تنها برای امور دینی و خدمت درمعابد رواج داشت و کاهنان دربارة پزشکی ، ریاضیات ، جادو، اخترشناسی و اخترگویی دانستنیهای بسیاری به دست می آوردند، اما رعیت ، که بیشتر جمعیت را تشکیل میدادند، وابسته به زمین بودند و سهم نا چیزی در این دانش داشتند.