چکیده:
«تحریم» یکی از سیاستهای ثابت آمریکا از دولت جیمی کارتر تا دونالد ترامپ در قبال جمهوری اسلامی ایران بوده است. هدف این مقاله بازکاوی تحریمهای اعمالی علیه ایران در دوره اوباما با توجه به تحلیل مفهوم قدرت است. سوال اصلی مقاله این است که اعمال قدرت در سیاست خارجی اوباما در قبال ایران چگونه بود؟ فرضیه نیز اینگونه صورتبندی شده است که اعمال قدرت اوباما در برابر ایران بر بنیادهای قدرت هوشمند استوار بود. یافتههای پژوهش نشان میدهد کاربرد قدرت هوشمند ازطرف اوباما متاثر از فضای پستمدرنیستی قدرت و پذیرش تحول در معنا و کاربرد قدرت بود. راهبرد قدرت هوشمند ترکیبی از کاربرد همه مولفهها و عناصر قدرت سخت و نرم نظیر استفاده از ظرفیتهای دیپلماتیک، دیپلماسی اجبار، قدرت فناوریهای اطلاعاتی و سایبری، قدرت اقتصادی، قدرت فرهنگی، نهادگرایی بینالمللی، اجماعسازی بینالمللی، افکار عمومی و تصویرسازی بود. مواد خام این فرضیه با روش کتابخانهای گردآوری و با روش تبیینی ـ تحلیلی پردازش شده است.
The "Sanction" is one of the US's durable policies against the Islamic Republic of Iran during different periods from Jimmy Carter to Donald Trump administrations. This article aims to present a review of sanctions imposed against Iran during the Obama Era, with a view to analyzing the concept of power. The key question which is raised is "What kind of power was effectively used towards Iran during Barack Obama’s Presidency? Exercising American “Smart Power” in Iran is considered as a hypothesis of the article. Findings of the article show that the exercise of Obama administration’s smart power in the Iranian government was influenced by the postmodern era as well as changing the concept and use of power. In international relations, the term of smart power strategy refers to the combination of all components of hard and soft powers such as using diplomatic capacities, surge in diplomacy, power of cyber (security) and information technologies, economic and cultural powers, international institutionalism, int’l consensus also public opinions and imagination. Raw data of the research has been collected through library-based surveys as well as analyzed by a descriptive analysis study method
خلاصه ماشینی:
هدف این مقاله بازکاوی تحریم های اعمالی علیه ایران دردوره اوباما باتوجه به تحلیل مفهوم قدرت است .
ائتلاف گرایی علیه ایران اوباما استدلال می کرد درقرن بیست ویکم آمریکا به تنهـایی نخواهـد توانسـت چـالش هـای جدید راحل کند وسرنوشت این کشور درحوزه های بازار وامنیت بـا جهـان بـه اشـتراک گذاشته شده است .
بنابراین دیپلماسی عمومی اوباما تلاشی بود تاازظرفیت هاومؤلفه های قدرت نرم وفرهنگی علیه جمهوری اسلامی ایران استفاده کند.
بنابراین اوباما در این دوران به دنبال آن بود که بهترین راه مقابله با ایران کاربست راهبرد قدرت هوشمند، یعنی استفاده از ظرفیت های نهادهای بین المللی (شورای امنیت )، ائتلاف سازی با قدرت های دیگر، همراهی سازی سایر کشورها با خود، کنار گذاشتن نظامیگری واستفاده ازدیپلماسی ومذاکره علیه ایران است .
اوباما بر این باور بود که هویت خاص ژئوپلیتیک ، ماهیت قومی ومذهبی جامعه ، اهمیت جایگاه نفت در اقتصاد سیاسی ووجود برخی شکاف هادرایران ، زمینه رابرای کاربرد قدرت هوشمند علیه ایران فراهم خواهد کرد.
ازاین رو به زعم دولت اوباما، آمریکا در چارچوب قدرت هوشمند با تحریک مسئله اقوام ایران به علاوه تداوم تحریم ها و استفاده از رسانه ها و شبکه های جدید ماهواره ای به ایجاد شکاف بین مردم وحاکمیت وهمزمان تأکید بر روش مذاکره برای حل مسئله هسته ای وازطرف دیگر مطرح کردن بحث حقوق بشر، درنهایت توانست به نسبت ریاست جمهوریهای قبلی به اهداف خود در ایران برسد.
"Smart Power", Foreign Affairs, March /April, Avaiable at: https://www.