چکیده:
یکی از مهمترین کارویژه های دولت ها، حفظ، نگهداشت و انتقال ارزش های سیاسی حاکم است که این مهم از طریق عوامل مختلفی محقق می شود که شبکه های اجتماعی مجازی یکی از آن ها محسوب می گردد.
هدف اصلی این تحقیق تعیین نقش شبکه های اجتماعی مجازی بر نوع جامعه پذیری سیاسی جوانان است. روش تحقیق حاضر بر اساس ماهیت داده ها از نوع کمی، به لحاظ زمان گردآوری جزو تحقیقات پیمایشی و بر اساس هدف جزو تحقیقات کاربردی است. جمعیت آماری، جوانان شهر تهران و شیوه ی نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای است. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران 458 نفر محاسبه شده و ابزار گردآوری داده ها به صورت کتابخانه ای و استفاده از پرسشنامه بوده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که کاربر فعال به عنوان تاثیرگذارترین متغیر با میزان اثر 0. 412، و اعتماد رسانه ای با 0. 184 و متغیر میزان استفاده از فضای مجازی با 0. 174 و متغیر سابقه استفاده از فضای مجازی با0. 077 بر روی متغیر جامعه پذیری سیاسی تاثیرگذار بوده اند. متغیر نوع استفاده به لحاظ ماهیت ترتیبی از آزمون های غیرپارامتریک استفاده شد که معنادار بوده است. ولی متغیرهای زمینه ای و متغیر پایگاه اقتصادی- اجتماعی معنادار نبوده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که شبکه های اجتماعی مجازی در راستای جامعه پذیری سیاسی غیررسمی و به عبارتی مغایر با آنچه که جامعه پذیری سیاسی رسمی است، عمل می کنند. همچنین پیشنهاد می شود در راستای دفاع از فرهنگ سیاسی رسمی کشور، مدیریت و کنترل اینگونه رسانه در اختیار حاکمیت قرار گیرد.
خلاصه ماشینی:
طی تحقیقات انجام شده جوانان بیشترین تجربه استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی را دارند و در طول روز ساعات زیادی را صرف استفاده از این شبکه های می کنند(حبیب زاده و بخشی ١٣٩٥، مرادی، شهاب و همکاران ١٣٩٣، افراسیابی، محمد صادق ١٣٩٢، خدایار، گلثوم و همکاران ١٣٩٣، ودودی، اله و دلاور، علی ١٣٩٤) و همین مساله باعث می شود تا در بعد انتقال ارزش ها و هنجارهای سیاسی و اصطلاحاً جامعه پذیری سیاسی برای جوانان روندهایی غیر از انتقال ارزشها و هنجارهای سیاسی از کانال های رسمی رخ دهد.
نتایج این پژوهش نشان می دهد تاثیر تلویزیون بیشتر از سایر وسایل ارتباط جمعی بر جامعه پذیری دانشجویان است ؛ نتایج تحقیق مسعود جعفری نژاد در رساله ی دکترای خود تحت عنوان دبیران و جامعه پذیری سیاسی حاکی از آن است که بین نگرش سیاسی و اجتماعی دبیران و جهت گیری سیاسی و اجتماعی دانش آموزان همبستگی مستقیم و معناداری دارد(ضریب همبستگی برابر با ٣١٥% بوده است )؛ مطالعه عوامل موثر بر روند جامعه پذیری سیاسی دانشجویان عنوان مطالعه ای است که در سال ١٣٩٣ توسط دکتر هزارجریبی و همکاران انجام شده است .
بنابراین مهمترین و اصلیترین دلیلی که باعث شد محقق به انتخاب و مطالعه این پژوهش با عنوان نقش شبکه های اجتماعی مجازی در جامعه پذیری سیاسی جوانان شهر تهران بپردازد اول بیتوجهی اکثریت و یا تمامی تحقیقات قبلی به تمامی ابعاد شبکه های مجازی و خصوصاً یکی از مولفه ی اصلی توجیه کننده جامعه پذیری سیاسی در ارتباط با شبکه های اجتماعی مجازی (اعتماد کاربران به محتواهای تولید شده در شبکه های اجتماعی مجازی) است و دوم عدم توجه به نوع جامعه پذیری سیاسی که در قالب حکومتی(رسمی)و غیر حکومتی(غیررسمی) بایستی مورد مطالعه قرار گیرد.