چکیده:
در جهان امروز، ترانزیت کالا یکی از زنجیرههای مهم در بخش بازرگانی خارجی محسوب میگردد. ترانزیت، با ایفای نقش رابط میان تولید و بازار مصرف، به مثابه پلی است که بخشهای مختلف جوامع با عبور از روی آن، به سمت توسعه پایدار حرکت میکنند. به اعتقاد بسیاری از اقتصاددانان، مطالعات انجام شده در سطح کلان اقتصادی برخی از کشورها نشان میدهد که سرمایهگذاری در بخش ترانزیت باعث افزایش صادرات و به تبع آن به رشد اقتصادی منجر میگردد. بر این اساس در مقاله حاضر به بررسی تاثیر ترانزیت بر صادرات غیرنفتی ایران طی دوره زمانی 1393-1357 مبتنی بر رهیافت همجمعی میپردازد. نتایج حاکی از آن است که توسعه بخش ترانزیت تاثیر معنیداری در بلندمدت بر صادرات غیرنفتی دارد.
خلاصه ماشینی:
آرمن (١٣٨٤) در مطالعه ای به بررسی رابطه بین سرمایه گذاری در بخش حمل و نقل و رشد اقتصادی در ایران طی سالهای ٨١-١٣٣٨ مبتنی بر روش ARDL و علیت مورد بررسی قرار داده و سپس نتایج این دو روش را با یکدیگر مقایسه نموده است .
با توجه با مبانی نظری و مطالعات تجربی ١ و با استفاده از داده های سال های ١٣٩٣-١٣٥٧ تابع صادرات غیرنفتی به طورکلی به صورت زیر تعریف می گردد: / که در آن : Xno: صادرات غیرنفتی ، Yf: درآمد شرکای تجاری ، E: نرخ ارز غیررسمی ، Oil: درآمد صادرات نفت و گاز، Transit: معیاری برای متغیرهای مربوط به ترانزیت می باشد که شامل چهار متغیر تعداد کامیون عبوری (PT)، ارزش افزوده بخش ترانزیت (VaddT)، مقدار کالای جابه جا شده (CT) و ارزش ترانزیت کالا (TR) می باشد.
بر اساس نتایج الگوی کوتاه مدت ضریب (١-)EC منفی (٠/٦٦-) و کوچک تر از واحد بوده و این امر حاکی از آن است که اگر از دوره t به دوره ١+t حرکت کنیم به میزان ٦٦ درصد انحراف صادرات غیرنفتی از مسیر بلندمدتش توسط متغیرهای الگو تصحیح شده و به سمت روند بلندمدت تعادلی خود حرکت می کند.
متغیر ارزش افزوده ترانزیت کالا در درجه سوم اهمیت قرار داشته بطوریکه در کوتاه مدت هیچ گونه قدرت توضیحی را از خود نشان نداده اما در میان مدت و بلندمدت ٠/٢٢ و ٢/٩١ درصد از خطای پیش بینی صادرات غیرنفتی را توضیح می دهد.