چکیده:
شروع قرن بیست و یکم با ظهور فناوری های موسوم به وب 2.0 همراه بوده است. این فناوری ها هر چند با رویکرد کاربست آموزشی شکل نگرفته اند، مفهوم پردازی های جدیدی را در حوزه آموزش مجازی دانشگاهی شکل داده اند. تلفیق و بهره جستن از فناوری های وب 2.0 در یادگیری الکترونیکی، به جهت قابلیت شان در شبکه سازی، تولید دانش ارتباطی و بستر سازی برای یادگیری شبکه ای، عناصر اصلی برنامه درسی (مبانی معرفت شناختی و نظری، رویکرد پداگوژیک، محتوا، سنجش و...) را تحت تاثیر قرار می دهد. از این رو مقاله حاضر با هدف واکاوی مفاهیم نوین یادگیری الکترونیکی در عصر شبکه و همچنین تبیین دلالت های فضای یادگیری مبتنی بر وب 2.0 برای رویکردهای معرفت شناسی و نظری الگوی برنامه درسی آموزش مجازی انجام گرفت. برای دستیابی به این هدف، از روش مطالعه تحیلی- کیفی استفاده شد. یافته ها نشان می دهد وب 2.0 مفاهیم نوینی را وارد ادبیات حوزه یادگیری الکترونیکی می کند، رویکردهای سنتی برنامه درسی مبتنی بر وب را به چالش می کشد، ملاحظات معرفت شناختی نوینی را مطرح می کند و مبنای نظری متفاوتی را پیشنهاد می دهد.
خلاصه ماشینی:
از این رو مقاله حاضر با هدف واکاوی مفاهیم نوین یادگیری الکترونیکی در عصر شبکه و همچنین تبیین دلالتهای فضای یادگیری مبتنی بر وب 2 برای رویکردهای معرفت شناسی و نظری الگوی برنامه درسی آموزش مجازی انجام گرفت.
Key words: Pedagogy 2, epistemology of communicational Knowledge, Communicative theory, Web 2, E-learning 2 مقدمه در سالهای اخیر به واسطه افزایش چشمگیر متقاضیان ورود به آموزش عالی و از طرف دیگر عدم توانایی پاسخگویی دانشگاههای حضوری به نیازهای آموزشی این داوطلبان، شکل دیگری از آموزش دانشگاهی با عنوان دانشگاه مجازی (Virtual university) یا یادگیری الکترونیکی (E-learning) شکل گرفته و توسعه یافته است.
گزارش سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (Organization for economic cooperation and development ) با عنوان «یادگیری الکترونیک در آموزش عالی: در چه مرحلهای قرار داریم؟» (E-learning in Tertiary Education: Where do we stand?) نشان میدهد که دانشگاهها اساسا سیستمهای مدیریت یادگیری را برای اهداف اجرایی استفاده میکنند و این سیستمها تأثیر اندکی روی آموزش گذاشتهاند.
این فناوریها هر چند با رویکرد کاربست آموزشی شکل نگرفتهاند، مفهوم پردازیهای جدیدی را در خصوص پویاییهای آموزش دانشگاهی مجازی شکل دادهاند(Frydenberg 2011) صاحب نظران حوزه برنامه درسی دانشگاهی و یادگیری الکترونیکی (Davis 2005; Conole & Culver 2010; Downes 2012; Siemens 2013) بر این باورند که تلفیق و بهره جستن از فناوریهای وب 2 در آموزش مجازی، به جهت قابلیت آنها در شبکه سازی، تولید دانش ارتباطی و همچنین بستر سازی برای یادگیری شبکهای، رویکردها و عناصر اصلی برنامه درسی (پداگوژی، محتوا، سنجش یادگیری و ...