خلاصه ماشینی:
سابقه و ريشه مَثَلِ «برگ سبزى است تحفه درويش» سيّد جلال موسوى (استاديار گروه زبان و ادبيّات فارسى دانشگاه پيام نور) شفيعى كدكنى، در اثر ارزشمند خود قلندريّه در تاريخ، بر اساس قراينى همچون عادتدرويشان قلندريّه به مصرف مخدّرات، «برگ سبز» را در مَثَل «برگ سبزى است تحفه درويش»«حشيش» استنباط كرده است ( «فصل 51ـ قلندريّه و حشيش» ؛ «فصل 52ـ حشيش در جامعهاسلامى»؛ «فصل 65ـ ديوان اسرارى»).
اين مَثَل كه گاه به صورت بيتى (برگ سبزى است تحفه درويش چه كند بينوا هميندارد) و گاه به صورت «از درويشان برگ سبزى» به كار رفته (دهخدا، امثال و حِكَم، ج 1، ص 290 و296)، كنايه از هديه بيمقدار (از سرِ فروتنى و شكستهنفسى) تعريف ( لغتنامه دهخدا، ذيل برگسبز) و معادل «ارمغان مور پاى ملخ است» و «از رندان قاب گرگى» شمرده شده است ( امثال وحكم، همانجا).
در رُمانِ سالهاى ابرى، اثر درويشيان (ج 2، ص 1065) به اين رسم اشاره شده است:«درويشى، تبرزينبهدست كشكولِ آويخته از دوش با برگ سبزى در دست، از وسط گذر مىگذشت».