چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه دلایل ادامه زندگی مشترک با انواع راهبردهای حفظ رابطه زناشویی انجام شده است. روش پژوهش، توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین 17 تا 55 ساله ی شهرستان اصفهان و سمنان که مدت ازدواجشان بین 1 تا 35 سال بود و در سال 1395 به زندگی مشترک خود ادامه می دادند، بود. نمونه پژوهش شامل 175 نفر (100 نفر زن و 75 نفر مرد) بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. از مقیاس دلایل ادامه زندگی مشترک و پرسشنامه راهبردهای حفظ رابطه جهت گردآوری داده ها استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون آماری همبستگی و آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین عوامل پاداش دهنده و تعداد عوامل پاداش دهنده با انواع راهبردهای حفظ رابطه زناشویی رابطه مثبتی وجود دارد. از طرف دیگر بین عوامل محدود کننده و تعداد عوامل محدود کننده با انواع راهبردهای حفظ رابطه زناشویی رابطه ای منفی وجود دارد. همچنین از نظر دلایل پاداش دهنده و محدود کننده برای ادامه زندگی مشترک، تفاوت آشکاری بین دو جنس مشاهده نشد. به طور کلی نتایج پژوهش نشان داد که عوامل پاداش دهنده در جهت راهبردهایی که افراد برای نگهداری زندگی مشترکشان به کار می گیرند، نقش بسیار مهمی ایفا می کنند. همچنین نتایج این پژوهش می تواند در جهت افزایش و بهبود کیفیت، رضایت و ثبات زندگی مشترک زوجین به کار گرفته شود.
خلاصه ماشینی:
برای بررسی تفاوت عوامل پاداش دهنده و محدودکننده بین افرادی که حداقل یـک بـار در طی زندگی مشترکشان به طلاق فکر کرده بودند و آن هایی که حتی یک بار هم در طی زنـدگی مشترک خود به طلاق فکر نکرده بودند، از آزمون t مستقل استفاده شد کـه در جـدول ٧ ارائـه شده است .
جدول ٧:آزمون t مستقل برای بررسی تفاوت عوامل پاداش دهنده و محدودکننده بین افراد (به تصویر صفحه رجوع شود) همان طور که در جدول ٧ مشاهده می شود، نتایج نشان داد که در متغیـر عوامـل پـاداش دهنـده ١/٣٢ = d، ٠/٠٠١ = p، ٨/٥٩- = (١٧٠)t بود، لذا بین افرادی که حداقل یک بار در طی زندگی مشترک خود به طلاق فکر کرده بودند و آن هایی که به طـلاق فکـر نکـرده بودنـد، در عوامـل پاداش دهنده تفاوت معناداری وجود داشت .
در متغیـر تعـداد عوامـل پاداش دهنده ٠/٧٤ = d، ٠/٠٠١ = p، ٤/٨٠- = (١٧٣)t بود، لذا تفاوت معناداری بین افرادی که حداقل یک بار در طی زندگی مشترک خود به طلاق فکر کرده بودند و آن هایی کـه بـه طـلاق فکر نکرده بودند، در تعداد عوامل پاداش دهنده وجود داشت .
همچنین یافته های این پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری بین افرادی که حداقل یک بار در طی زندگی مشترک خود به طلاق فکر کرده بودند و آن هایی که به طلاق فکر نکرده بودند، در عوامل پاداش دهنده و تعداد عوامل پاداش دهنده وجود دارد.