چکیده:
هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرینات حس عمقی بر هماهنگی حرکتی کودکان مبتلابه اختلال طیف اوتیسم مدارس شهر شیراز بود. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی و طرح یک گروهه با مراحل اندازهگیری بود. شرکتکنندگان 16 نفر از کودکان 5 تا 12 سال با میانگین سنی 21/2±62/8 بودند که با توجه به نتایج حاصل از خرده آزمونهای برنینکس- اوزرتسکی به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل همگن شدند. آزمودنیهای گروه آزمایش بهصورت انفرادی تمرینات حس عمقی را بهمدت 24 جلسه در حالیکه گروه کنترل نیز به صورت انفرادی با همان تعداد جلسات، تمرینات معمول کاردرمانی را انجام دادند. بعد از اتمام دوره تمرین، پسآزمون برای هر دو گروه اجرا شد؛ نتایج حاصل نشان داد که در همه خرده مقیاسهای هماهنگی حرکتی: پگبورد، انداختن سکه در جعبه با دست برتر و دست غیر برتر، نخ کردن مهرهها، چیدن مکعبها رویهم، پرتاب توپ بههدف و دریافت توپ تفاوت معناداری بین گروهها وجود داشت. با توجه به بررسی و ارزیابیهای انجامشده در این پژوهش و معنادار شدن هماهنگی حرکتی درنتیجه تغییرات به وجود آمده در سیستم پردازشی و سیستمهای حسی-حرکتی این افراد، میتوان این نتیجهگیری را کرد که تمرینات حس عمقی موجب بهبود هماهنگی حرکتی در کودکان اوتیسم شده است.
خلاصه ماشینی:
Autism Spectrum Disorders World Health Organization Disorders in sensory-motor functions proprioceptive هدف از تمرينات حس عمقي افزايش فعاليتهاي سيستم عصبي است.
Cognitive disorders Balance Motor Coordination Romero Kimberly پان، تساي و چو 1 (2009) ضعف كودكان داراي اختلال اوتيسم با عملكرد بالا را در مقايسه با كودكانعادي گزارش كردند (13).
بنابراين با توجه به افزايش آمار شيوع اختلال هاي اوتيسم، مشكلات هماهنگي حركتي و اهميت هماهنگي حركتي در اجراي فعاليت هاي روزمرة كودكان اوتيسم، كمبود مطالعات در زمينة اختلال هماهنگي اين افراد و عدم مطالعة اثرسنجي تمرينات حس عمقي بر هماهنگي حركتي كودكان مبتلا به اوتيسم، پژوهش حاضر با هدف تعيين اثر تمرين حس عمقي بر هماهنگي حركتي كودكان مبتلا به اوتيسم Pan, tsai & chu Ghaziuddin & Butler Reid & Staples Test of gross motor development – 2 روش پژوهش جامعة آماري مورد مطالعه در اين پژوهش كودكان مبتلا به اختلالهاي طيف اوتيسم آموزشگاههايشهر شيراز بودند.
شركت كنندگان در اين پژوهش 16 نفر از كودكان مبتلا به اختلال طيف اوتيسم در ردة سني 5 تا 12 سال مدرسة شهيد مقدم پور و فرزدقي شهر شيراز بودند كه با توجه به نمرههاي كسب شده در آيتم هاي مربوط به هماهنگي چشم و دست و دودستي در خرده آزمون هاي برنينكس- اوزرتسكي (پگبورد، انداختن سكه در جعبه با دست برتر و غير برتر، پرتاب و دريافت توپ، نخ كردن مهرهها و چيدن مكعب ها روي هم) در دو گروه آزمايش (8 نفر) و كنترل (8 نفر) همگن شده و سپس برچسب گروه ها با انتساب تصادفي مشخص شد.